(Een deel van dit gedicht is gepubliceerd in ons themanummer 20 over Zeeland en Oranje)

door Catrien Linders, Kruiningen

Weer is d’n tijd nî toe
(ik zou dat noe nog wè ’s wille)
dat het zo rustig was op durp
Je kon d’oenders oare kêêkele, zo stille.

Dat was d’n tied van geiten en kernienen
je melkriet, dat was oaltied op
toen à de paerden nog gin leidsels oa mé lienen
en most je achteruut, dan was ’t ,,huisop’

Peetjes verdinne, een centje verdiene
je zat d’n éélen dag op ’t land
mie nienéégels toet onder j’n oksel
at je ’n schofstuute an de midden dulfkant

Weer is d’n tijd nî toe
dien tied van mie de murpels spele
en bollekette knipse in de kuute
Bedot goe toch ok nooit vervele

Vangermantje en bokspringe
op het schoolplein voor de kerke
en à de zunne lekker scheen
je klompen mie een brandglas merke

Meulenaer meulenaer tel je geld
tel van één toet onderd
Een schaljebieter ruile voe een echten
wat è me de zaak bedonderd

Weer is d’n tijd nî toe
à me voe’n cent wat kôôpe mocht
of zoute drukjes voe ’n olve cent
toen à ze nog een bakkesvol verkochte

Je stuute at je van een zeiltje
voe soepe en petoaten kreeg je ’n bord
Je goeng nog ni de kerke op je klompen
en ,,kerkverzuim’’ stoeng op je rapport

Op klompesokken goeng je dan nî voren
je klompen achter in de kerke op een rei
Je knielde bie de banke voor à je goeng zitten
en wéé je gebeente à je wat zei

Weer is d’n tijd nî toe
mie een poote dulfje sprienge
En één d’n dag mie Ouwejaer
‘de herdertjes lagen bij nachte’ zienge

Nisten uut ééle, ééste keus, ‘twidde keus
en in de dulve schootevisse vangen
fietse most!! al was je gin reus
je dee ’t gewoon tussen de stange

Dat was d’n tied van sterappels en jutteperen
van stekelbeiers en zoet’out
Je goeng madeleintjes bôôgere bie de zusters
en van de veldwachter was je echt benauwd