door Margreeth Ernens-Abrahamse

De zomervakanties werden door ons gezin meestal aan het strand doorgebracht. Mijn vader huurde dan ergens een huisje of stacaravan, op rijafstand van Terneuzen, want hij bleef de werkdagen thuis in zijn bloemenzaak, bloemen en planten hebben immers dagelijks verzorging nodig.

In 1964, ik was toen zes, had hij een bunker gehuurd in de duinen van Cadzand: ‘t Sterntje. Op een met prikkeldraad afgezet deel van de duinen stonden twee bunkers vlak bij elkaar, ingericht om als vakantieverblijf te fungeren, al waren ze wel erg vochtig. Dat afgesloten terrein betekende dat we het hele duin voor ons zelf hadden. Er groeiden volop bramen, die we dan ook naar hartenlust plukten. En we konden zo vanuit ons bed de zee in wandelen.

Een week voordat de vakantie begon kregen we de sleutel al, en er werd besloten om er op zondag eens te kijken wat we zoal moesten meenemen.

Tot onze verbazing troffen we een enorme troep aan: er stond een badkuip naast de bunker, vol met lege drankflessen. Overal lag rommel en het vakantieverblijf was tamelijk uitgewoond. Het bleek dat een groep jongeren de bunkers had gekraakt om er luidruchtig te feesten. Met vereende krachten hebben we de bende opgeruimd, het werd dus geen lui stranddagje. De week daarop gingen we écht vakantievieren in Cadzand.

Voor ons kinderen was ‘t Sterntje een heel spannend onderkomen, de oorlog was in onze ogen iets uit een ver verleden en we hadden nog geen weet van de drama’s die zich in de omgeving hadden afgespeeld.

Een voordeel van de bunker bleek dat we heerlijk koel konden slapen, hoewel we met ons flinke gezin wel hutje mutje lagen. In wat het keukentje moest voorstellen stond een echte pomp met een zwengel. Dat was een ‘nieuwigheid’ voor ons en om de beurt zwengelden we er op los om fris water te krijgen.

Wat me vooral is bijgebleven is het stralende weer. We zwommen in zee, bouwden raceauto’s en kastelen in het zand en deden kunstjes op de strandpalen. Mijn oom Aart had prachtige vliegers voor ons gemaakt, waar we uren zoet mee waren. En als mijn vader dan ’s avonds en in het weekend kwam, was dat een feestje.

Foto boven: Ons gezin bij ’t Sterntje: (boven vlnr) broer Kees, zus Aletta, mijn moeder, ik, (onder vlnr) broers Johan en Rienk.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Margreeth had in ‘Zeeland wordt wakker’: