door Willem Staat

Het was een warme middag. De zomervakantie was voorbij en wij begonnen aan het tweede jaar van de mulo.

Plotseling klonk er uit een naburige woning geschreeuw van een oud-klasgenoot. Hij was na de vakantie naar de lts gegaan en nam nu wraak op al die leraren onder wiens lessen hij zich stierlijk had verveeld. Eén voor een riep hij hun (bij)namen en voegde er verwensingen aan toe. ,,Bromsnor is een boerenl…  en De Visser is gek”. Gevolgd door ,,Mien is een naaimachien en… “. De leraar sloeg met een klap de bovenramen dicht, zodat wij helaas de rest niet konden horen.

Zo ging dat toen. Het theoretische onderwijs op de mulo lag de jongen niet. Dus kregen de ouders het advies hem naar de lts te laten gaan. Dat was in de tijd toen leraren de baas waren. Daar was geen discussie over. Wanneer ik thuis klaagde over een onderwijzer die mij ten onterechte zou hebben gestraft, dan was de reactie: ,,je zult het er wel naar gemaakt hebben”.

De laatste tijd worden veel leraren in elkaar geslagen. Bijvoorbeeld omdat een kind een zes kreeg, terwijl de ouders vinden dat een negen toch wel het minste zou zijn. Niet de leraar weet of een kind al dan niet intelligent is, maar de ouder. Dat lijkt zwart-wit gesteld, maar is in de praktijk zo. Want waarom slaat een vader anders een leraar tot moes vanwege een slecht cijfer?

Laatste fietste ik over de Badhuisstraat in Vlissingen. Voor me reed een jongen met een mobiel aan zijn oor. Hij merkte niet dat vanuit tegenovergestelde richting een politieauto naderde. Ik vroeg me af hoe dat zou aflopen. Tot mijn vreugde stopte de auto. En één van de agenten vroeg de jongeman of hij soms geld over had. Want op fietsend bellen staat een forse boete. Een tekst uit mijn jeugd, toen de Hermandad je al streng aansprak wanneer je loshandje fietste.

Daar in Vlissingen was ineens iets terug van gezag van weleer. Van die tijd toen op de lagere school een klasgenoot die zich ernstig had misdragen ervan langs kreeg met de mattenklopper. Een straf die  overigens door de vader van die jongen was geadviseerd. Want die  wist het nog: op school is de leraar de baas

Het ultieme bewijs dat gezag en mild bestraffen heilzaam is leverde een van mijn eigen kinderen. Toen ik haar eens een tik gaf omdat zij heel vervelend deed begon ze luid te snikken. Ze zei: ,,Waarom slaat u dan niet eerder papa, want anders ga ik maar door.”

Ik heb haar nooit meer een tik hoeven te geven. Ze wist dat er grenzen zijn. Ouders en leraren hebben beiden een opvoedende taak. De ouder die een leraar slaat bewijst kind en maatschappij een slechte dienst.

En verdient een tik.

Foto Flickr