THEMAKRANT KLEDERDRACHT (editie 19, DECEMBER 2023)

door Rinus Willemsen

’n Klein vintje, was ik nog mao. Ik stoeng in de slaopkaomer van m’n opoe.

An ’t schutsel ‘ieng ’n grôôte foto in ’n doenkere lieste. ,,Wie bin da?” vroeg ik binst an ‘k nao die twêê mènsen keek. Die foto ‘ieng daor al jaoren, mao ’t was nôôit  nie in m’n opgekommen die vraoge te stellen. ’t Was voo miin zô vanzelfsprekend gewist als de gerdiinen voo de raomen. Mao anêês kwam die vraoge bie m’n op.

,,M’n ouwers,” was ’t antwoord. Mêêr nie. En ze kwam neffest me staon en vol ontzag keek ze nao ’t pertret van d’r vaoder en moeder. Hij, mee ’n schôône gouwe kettieng wao z’n allozie an zat. Mao die zag ik nie, want ’t uurwerk zat in z’n vestzak. En z’n vrouwe? Die was in klederdracht met ’n paor toeren bloedkralen om d’r ‘als. Kezandse dracht. ‘k Zien ’t nog voo me as den dag van gisteren. Da kan ‘k je wèl vertellen. En vèder zei m’n opoe niks. Noe was ze toch gêên praoter, ‘ôôr.

Mao dat deed ‘eur toch wel wat. Dat me daor saomen stoengen en na m’n overgrôôtouwers keken.

Kraolen

’t Ver’aol van de kraolen is nie lank. Maria Jozina Bliek most nie vère lôôpen toen ze in 1873 trouwende mee Jacob Sturm. Ze weunde schuin tegenover ’t stad’uus in Biervliet. Allicht droeg ze die dag die kraolen. Ze was de dochter van de bakker die ook nog kruujenierswaoren verkocht. Kan je begruupen, dat z’n dochter in klêderdracht was gestoken. Dat was zô duudlijk as twêê kêêr twêê viere was.

Die foto in opoes slaopkaomer is jaoren laoter getrokken. In Middelburg. Zie je ’t a gebeuren? Jacob en Maria mee pèèrd en waogen nao Bresjes, mee de bôôt mee en dan nao Middelburg. En toch is ’t zô gegaon. Jacob was eierboer. Die ‘aolende bie de boeren eiers op en ook beuter. Dat verkocht ie allemao an ‘andelaoren in Rotterdam. Zelf brocht ie z’n kôôpwaor naor d’Óôfplaote en mee de beurtschipper goeng alles naar Rotterdam. Dao gebrukende ze Biervlietse eiers en beuter! En maor al te gèèrn ook.

Die beuter wier bie de boeren opg’aold, in natte witte doeken gedaon en thuus verpakt in beuterpapier. Maria wassende die natte doeken dan uut en lei ze op d’aoge te drôôgen. Dan was ze op ‘eur daogs geklêêd en droeg ze natuurlijk die bloedkraolen nie. Kan je begrupen.

Luiers

Op ’n kêêr stappende d’r ‘andelaor d’achterstroate op. Eêne uut ‘Olland. ,,Mevrouw”, zei tie, ,,u zit ook goed in uw kinderen.” Die docht dat ’t luiers waoren, die mosten drôôgen!

Die bloedkraolen laogen jaoren laoter bie ons in ’t buffet in ’n schôôn dôôsje. Op de bodem lag een bitje roze watte. Dan kwaomen de kraolen en d’r bovenop laogen wee van die watten. M’n moeder droeg ze nôôit, me zuster die goeng t’r wel eens mee op stap. Ze liet d’r eihen zelfs ’s op de foto zetten mee die bloedkraolen.

’t Dôôsje is noe leeg, mao de ver’aolen binnen gebleven.