door Ali Pankow

Voor meedoen met de Pubquiz in het meer dan honderd jaar oude etablissement ‘Café De Gekroonde Suikerbiet’ in Zierikzee zet ik bijna alles opzij. Spelletjes: Ik ben er gek op! Die voorliefde  en die ambitie om te winnen zijn al in mijn jongste jaren gegroeid.

Spelletjes dus….ik zet er als het ware mijn tanden in. Of ‘als het ware’? Het gebeurde destijds ook letterlijk. In het deksel van de doos op het ‘Mens erger je niet’ spel heeft jarenlang de afdruk van mijn voortandjes gestaan. Ik zal zo’n jaar of zes geweest zijn toen ik op een avond ontzettend  boos werd nadat ik drie potjes van dit bordspel met mijn vader en moeder had verloren. Vooral mijn vader, een vrolijke plaaggeest, kon enorm genieten als hij mijn pionnetjes steeds op cruciale momenten kon wegtikken. Toen ik na die drie potjes wel erg nukkig was geworden, moest ik de doos maar weer boven gaan opbergen, vond mijn moeder. Terwijl ik boos de trap op bonkte, beet ik ook stevig in het kartonnen deksel. Ik moest mijn woede toch ergens op afreageren?

Vele jaren eerder al, ik zal amper twee jaar geweest zijn, ging er ook iets mis met een spelletje en met mijn nog bescheiden melkgebitje. Mijn ouders speelden bij opa en oma het vermaarde Dominospel. Ik was te jong om mee te doen, maar zat lekker naast opa aan tafel en tekende met het potlood, waarmee hij de stand van het spel tussentijds noteerde. Het was een potlood  van vroeger met zo’n fel paarse stift. Mijn opa schrok enorm toen ik hem aantikte en mijn open mondje liet zien. ,,Mijn lieve kind, wat heb je nou toch?’’, riep hij uit. Blijkbaar had ik op dat potlood gebeten. Die paarse punt ervan zat vast in een kleine kies en mijn hele mond zag dieppaars. Paniek alom bij ouders en grootouders. Ik werd op de arm van mijn vader naar de keuken gedragen. Daar gingen ze in de weer met water en melk om mijn mond schoon te krijgen en wurmden er om beurten met hun vingers in.

Dat was niet leuk, dus riep ik uit: ‘Ik ben dat labol zet! Ik ben dat labol zat!’. Mijn woordenschat was nog niet zo ruim, maar blijkbaar volgde ik mijn moeders voorbeeld. Zij uitte haar afkeer soms met: ,,Ik ben dat gelazerbol zat!’’