door Ans van Nieuwenhuijze

De sinterklaasviering van de openbare lagere school in Brouwershaven was niet in een school- of gymlokaal, maar in hotel-café-restaurant Jacob Cats in de Molenstraat. Meer precies in de bovenzaal van het complex, waar ook dansavonden, filmvertoningen en toneelvoorstellingen werden gehouden.

Wij, de kinderen van de derde en vierde klas, staan dan ook voor het vaste decor van een weelderig bos met achter ons Sinterklaas en voor ons een Piet die op het punt staat te gaan strooien.

En wij staan in de startblokken om zoveel mogelijk van de pepernoten en schuimpjes op te vangen.

De kinderen van de lagere klassen waren eerst aan de beurt geweest en hadden ook hun cadeautje al uit handen van de Sint mogen ontvangen. Daarvoor waren ze één voor één op het podium geroepen.
De zelfde procedure volgde daarna voor de hogere klassen.

Wat ik gekregen heb weet ik van die keer niet meer, wel van een eerdere viering, toen ik een poëziealbum en een broche van een groen konijntje kreeg, dat ik jaren heb gedragen. Die broche heb ik nu niet meer, het poëziealbum nog wel met daarin een bijdrage van alle meisjes die op de foto staan. Ikzelf sta iets links uit het midden met een lange rok en kniekousen.

Een latere herinnering is van een thuisviering.

Mijn oudste broer en ik waren het geloof toen al ontgroeid, maar mijn jongste broertje nog niet.

Wij woonden naast mijn opa en oma en gebruik was dat opa via de voordeur de wasmand met pakjes in de gang zette, de deur weer achter zich dicht deed en er luid op bonsde om direct daarna schielijk in zijn eigen huis te verdwijnen.

Mijn kleine broertje rende naar de gang om even later met een krijtwit gezichtje terug te komen. Licht bangelijk zei hij: ‘Va Piet’, want goed praten kon hij nog niet.

Enkele tellen laten kwamen opa en oma, zich van goed noch kwaad bewust, gezellig het sinterklaasfeest meevieren. Met de wasmand op een prominente plaats in de kamer.

Foto boven: In de startblokken om strooigoed te vangen dat Piet naar ons gaat gooien.