Piet Friet
door Theo Rietveld
Waar vind je ze nog? In België zijn de nog bestaande exemplaren cultureel erfgoed. Een liefhebber van de snack heeft ze ooit allemaal gefotografeerd en in een boek beschreven. Frietkotten.
Van die houten gebouwtjes, schoorsteen bovenop, gasfles los erachter en een groot open raam met daarachter de frituur. In Zeeuws-Vlaanderen zag je ze overal.
Toen ik ruim vijftig jaar geleden naar het pas gestichte Zeldenrustcollege aan de Mozarthof in Terneuzen ging, maakte ik kennis met een nieuwe wereld. De oude vertrouwde klas met één juf of meester een jaar lang elke dag… Het was voorbij. Daarvoor in de plaats kwam een houten noodgebouw met één lange gang die eindeloos leek. Aan weerszijden waren lokalen, wc’s en het kamertje van de conciërge, meneer Sturm.
En dan het lerarenteam: rector Van Dijk, zijn vrouw die Frans gaf, meneer Hamelink, adjunct-directeur en docent economie en geschiedenis, meneer Neele, docent Nederlands en meneer VanLerberghe, afkomstig uit Vlaanderen, die ons scheikunde trachtte bij te brengen. Parttime docenten hadden we ook: wethouder Ron Barbé gaf maatschappijleer en advocaat mr. Tichelman leerde ons hoe de rechtspraak in elkaar zat. En mijn eigen vader verzorgde parttime een paar jaar de godsdienstlessen.
Mijn oudste broer ging naar HBS 4 toen mijn tweelingbroer en ik aan het brugklasjaar begonnen. Ik herinner me Jacco die opeens in Havo 5 met een Yamaha brommer op school kwam, Henk die een paar blokken verderop woonde en niet te vergeten Dennis, wiens vader een elektronicazaak had in de Noordstraat.
Tijdens pauzes werd je geacht bij school te blijven, in en bij de lange rij overdekte fietsenstallingen of op het trottoir dat voor de school lag. In de lange pauze moest ik thuis komen eten omdat ik dichtbij de school aan de Otheense Kreek woonde.
Daardoor miste ik de rijdende frietkraam van Piet Oppeneer. Iedereen noemde hem Piet Friet. Dat stond ook in zwarte letters boven het grote raam van zijn tot friteskraam omgebouwde caravan. Later schafte hij een vierkant model aanhangwagen aan, van waaruit hij zijn friet verkocht. Een frietkot op wielen. Dagelijks tijdens de lange pauze bij je eigen school! Daar liet je graag je boterhammen voor liggen…
De redactie zou graag in het bezit komen van een foto van Piet Friet met zijn caravan. En dan het liefst een foto waar hij bij de school aan de Mozarthof staat. U kunt uw foto sturen naar web@zeeuwsweerzien.nl
Foto boven: Eind jaren zestig: de noodgebouwen aan de Mozarthof in Terneuzen. De omgeving was nog woest en ledig, wat later werd daar een complete woonwijk gebouwd. De school begon in 1966 als dependance van het Christelijk Lyceum in Goes. Twee jaar later werd het Zeldenrustcollege opgericht. De school groeide elk jaar met een leerjaar (en breidde het aantal lokalen navenant uit). Foto: Piet Dieleman (toenmalig amanuensis Zeldenrustcollege)
Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Theo had in Zeeland Wordt Wakker:
Het Zeldenrustcollegelerarenteam van het eerste uur: (achter staand vlnr:) P. Switters, A. van der Windt, R. Barbé, mr Tichelman, B. Verpoorte, J.J. Neele. (voor zittend vlnr:) J. de Rode, De Jonge???, twee onbekende dames, rector A. van Dijk, conrector J. Hamelink. Foto Piet Dieleman
Peter Boer
Geplaatst op 23:29h, 27 januariDe dames en heer op de voorgrond zijn de gecommitteerden die bij het mondeling examen kwamen bijzitten. Examenjaar hbs 1972.
Ab Butler
Geplaatst op 23:21h, 21 januariHelemaal fout natuurlijk maar goed voor mij is het realiteit, vroeger was alles lekkerder en zeker de friet!! Ik ben van 1957 en heb meerdere “frietboeren” gekend en bezocht vanaf ongeveer 1964…….
JC Hamelink
Geplaatst op 22:05h, 25 novemberIn 1967 verhuisde ik van Rotterdam terug naar mijn geboortegrond Zeeuws Vlaanderen waar mijn vader dhr J Hamelink één van de leerkrachten was die hielp bij de opbouw het Zeldenrustcollege. In 1969/70 zat ik in dit noodgebouw op de lagere school waarvoor een nieuw gebouw in de maak was: de Prins Willem Alexanderschool. De lagere school gebruikte lokalen van het Zeldenrustcollege. Toen het leerlingenaantal van het Zeldenrustcollege groeide kwamen er meer noodgebouwen bij zoals aan de Schuberthof. Ik heb aan de Mozarthof mijn middelbare school opleiding gevolgd onder het toeziend oog van mijn vader als conrector waar ik in 1978 slaagde. In 1979 werd het nieuwe (stenen) Zeldenrustcollege gebouw geopend. En Piet Friet, ja een begrip, maar voor mij was het in de pauze gewoon twee boterhammen, vond ik net zo lekker.
Bart van der Meide
Geplaatst op 19:45h, 20 meiHerkenbaar die frietkotten.
Kootje Haak bij de Axelsebrug, Jaap Manhave bij de Middensluis, Krijger op de Markt enz.
Toen ik een jaar of 10 was, moest ik vaak van mijn oma van der Meide die in de Schoollaan woonde, om een uur of 4 in de middag een paar zakjes friet gaan halen bij Kootje Haak (wat ik zeer graag deed). Een zakje patat koste toen 10 cent (waar is de tijd gebleven). In laten pakken en gauw terug naar mijn oma om ze daar op te eten.
Heerlijk, vooral in de winter.