THEMAKRANT GROOT-OUDERS EN KLEINKINDEREN (EDITIE 9, JUNI 2021)

door Margreeth Ernens

Opgroeien bij opa en oma is niet echt doorsnee, soms zelfs een bewuste keuze.

Joop en Addy Molewijk uit Terneuzen voeren op de spits* AB-OVO met hun dochtertjes Ester en Lenny toen de onvermijdelijke leerplichtwet om de hoek kwam kijken. Veel schipperskinderen gaan dan naar het internaat in Terneuzen, zo niet Ester en Lenny. Joop, die uit een varensfamilie komt, overwoog zelfs te stoppen met varen, omdat hij zelf vroeger veel heimwee had toen hij op het internaat zat. Dat lot wilde hij zijn kinderen besparen. De ouders van Addy boden uitkomst en Ester en Lenny gingen vanaf hun zesde jaar bij hen wonen. Ze kregen er een fijne jeugd.

Opa en oma Bram en Nelly Hamelink-Vlaander woonden in de Steenovens, een gehucht tussen Zaamslag en Axel. Joop en Addy, die in Nederland, België en Frankrijk voeren, kochten een huis in Terneuzen om in de weekends hun kinderen te kunnen zien en daarvoor niet steeds uren heen en weer te moeten rijden.

Ester met oma.

Ester (47, getrouwd met Marco en moeder van Amber (11)) en Lenny (45, samenwonend met Sjaak en moeder van Aaron (13) en Ella (9)) woonden ongeveer 13 jaar bij oma en denken met veel warmte terug aan die tijd.

Eigen kinderen

,,We werden in het gezin opgenomen als hun eigen kinderen.’’ Het was wel even wennen voor de zusjes, want aan de wal moesten ze hele dagen naar school. ,,Ik was de eerste 2 jaar zonder mijn zusje bij opa en oma, maar onze jongste tante en oom, die maar een paar jaar ouder waren, woonden nog thuis, dat was wel heel gezellig’’, vertelt Ester. Lenny: ,, Ik weet nog goed dat ik erg verdrietig werd toen oma zei: ‘Ik breng jullie naar het internaat’. Ze had ook echt een koffertje mee in de auto.’’ Oma zette hen af bij het internaat (hun enige bezoek ooit), omdat ze van daaruit mee konden rijden met een kennis, die met zijn schip in de buurt van hun ouders lag. Hij haalde zijn zoon voor het weekend op van het internaat. ,,Ik vond het helemaal geen leuk grapje.’’

Het tekent de hechte band en geborgenheid die ze bij oma ondervonden. Ester en Lenny hebben allebei veel bewondering voor hun grootouders, en vooral voor oma. ,,Ze zorgden met veel liefde voor ons. Oma is nu 90 en nog steeds een gezellige oma, eigenlijk is ze een tweede moeder voor ons. Ze wist ook alles van ons, bij haar konden we ons verhaal kwijt als we uit school kwamen. Onze ouders hoorden alles uit de tweede hand natuurlijk. Opa is overleden toen we er nog maar een paar jaar woonden. Toen stond oma er dus alleen voor, maar we zijn nooit iets tekort gekomen. Oma kreeg vroeg hartproblemen, maar heeft er volgens ons nooit over gedacht om te stoppen met voor ons te zorgen.’’

Tranen

En al waren ze dan bij oma thuis, het afscheid bleef moeilijk en op zondagavond werden vele tranen vergoten als hun ouders weer vertrokken om te varen. Gelukkig belde hun moeder op woensdag altijd vanuit een telefooncel. Lenny: ,,Als dan het kwartje op was en ik had geen doei gezegd was het weer huilen, dus sprak ze altijd af dat er dan toch nog een kwartje inging om doei te zeggen.’’

Zwemles

Ester: ,,Ik had heel wat minder last van heimwee, ik vond het al snel leuk bij opa en oma. Wel vond ik zwemles vreselijk en daar huilde ik zondagavond bij het afscheid altijd om omdat ik wilde dat ma tegen oma zou zeggen dat ik daar niet heen moest.’’ Die zwemlessen hebben een diepe indruk achtergelaten. Als schipperskind moest je al vroeg je zwemdiploma halen. Samen met andere schipperskinderen volgden ze de lessen. ,, We vonden water verschrikkelijk want er was natuurlijk altijd gezegd dat je er voor op moest passen want je kon verdrinken. Oma probeerde ons dan wel eens om te kopen met een snoepje of zo, maar het bleef vreselijk, die zwemles. Die zwemjuf en oma moeten wel met ons afgezien hebben. Oma hielp ons dan met omkleden en afdrogen, maar de juffen van het internaat hielpen de kinderen niet. Oma vond dat zo zielig en ze zei dan tegen ons, blijf maar even hier zitten, ik ga even de andere kindjes helpen. Zo lief!’’

Samen zijn

Lenny (links) en Ester bezoeken oma vaak.

Ester en Lenny koesteren de mooie momenten. ,,Op klompen samen om de melk gaan bij een melkboer verderop en dan liedjes zingen en de melkbus dragen. En samen zingend afwassen!’’ Lenny: ,,Na mijn huiswerk lazen we samen de krant, ik las voor en oma luisterde. Niet omdat ze dat zelf niet kon, maar dat vonden we fijn!’’ Ester: ,,Oma handwerkte en puzzelde veel. Dus samen zaten we te breien of te borduren. Dat doen we nu nog samen als we elkaar bezoeken. Erg gezellig.’’

En nee, zelf hebben ze geen varend bestaan: ,,Daar waren we al snel van overtuigd. Dat zou veel te zielig voor onze kinderen zijn!’’

*Spits – een binnenvaartschip van 300 tot 400 ton. De afmetingen zijn speciaal geschikt om door de kanalen en sluizen in Frankrijk te varen.

Foto boven: Addy en Joop Molewijk met hun dochters Ester (r) en Lenny in de stuurhut van de AB-OVO.

Ester en Lenny spelen aan de wal. Op de achtergrond de AB-OVO, de spits van hun ouders.