THEMAKRANT FEESTEN EN FESTIJNEN (editie 17, JUNI 2023)

door Rinus Willemsen

‘k Zie ’t nog gebeuren. ’t Was op een vriedagmiddag, ‘alf augustus en de zonne stoeng te gloeien an d’n ‘emel. De leste dag van een ‘êêl geslaogde jeugdverkantieweeke. In een kwartier verkleurende de slôôte van groen nao spierwit.

Me schrieven eind van de jaoren sestig. Ik ‘ao m’n eihen ingeschreven voo de jeugdverkantieweeke in Souburg. ’n Weekje optrekken mee die joenge gasten van de laogere schoole, dat leek me wel wat. Wat sporten, ’n puzzeltochtje maoken deur het durp, ziengen en wat spilletjes doen.

Hutten bouwen

’t Leutigste van alles, las ik in ’t programma, dat was hutten bouwen op een stik weie tegen ’t voetbalveld an. En op donderdagaovund mochten dan de vaoders en moeders kommen. Dan wier de weke afsgesloten en staoken me de hutten in den brand. Op dat weitje bie ’t spoor.

Twêê diengen binnen me bie gebleven. Me deejen ’n speurtocht deu Souburg. Onderwegt allemao opdrachten, zô van: Wie weunt ‘r ‘iere op nummer vuuftiene? Of: kiek bie de bakker, ‘oevee een rezienebrôôd kost.

Sproeier

Naor ’n ‘alf uurtje was ’t vier bie de mêêste kinders al ’n brokke gedôôfd. En toen kwaomen me bie ’n sjieke bungalow mee ’n een grôôt gazon. En daorop stoeng ’n sproeier die al draoiende ’t gazon nat maokende. Eén van de gasten, Erwin, stappende over d’n ‘aoge, liep op de sproeier af en liet z’n eigen zêêkend nat spetteren.

,,Lekker joeng”, riep ’n tegen ons. ’t Was niet ’t goeie voorbeeld van me, mao … Je snapt het wel ee?

Binnen de korste keren stoengen me alle zevene te dansen en te spriengen. Dat ‘ao nog wel een stuitje geduurd, as wudder niet begonnen te ziengen en roepen. Mao dao goeng boven ’n raom open en ’n vint riep naor ons dat me mosten opsodemieteren. Ook dien opdracht ‘èn me bots uutgevoerd. Me stappenden recht naor ons beginpunt: ’t voetbalveld van Souburg.

Melk

Op vrijdagmiddag most de leidieng alles opruumen. In de kantine stonden nog tientallen pakken melk op de koele vloer. De kinders droenken toch mao liever limenaode. Vandaar dat grôôte overschot. En al die pakken wieren in de slôôte achter het klêêdgebouw in de slôôte leeggegoten. En nog ielke kêêr as ‘k in de trein d’r langst riej, dan moen ‘k aan die glansrijke weeke dienken. Ook an die melk.

Foto: Rinus Willemsen