THEMAKRANT ZEELAND EN ORANJE (editie 20, MAART 2024)

door Mieke van der Jagt

Als de Goese Riet van Dijke-Izelaar érgens spijt van heeft, dan is het wel dat ze haar camera niet heeft meegenomen naar de inhuldiging van Willem Alexander.

Dat ze daar überhaupt bij was, beschouwt ze nog altijd als een wonder. ,,De neef van mijn beste vriendin had ons opgegeven om bij de inhuldiging te zijn. We zijn allebei enorme Oranjeklanten. Uiteindelijk mocht ik met de Zeeuwse delegatie mee. Mijn vriendin viel als Brabantse buiten de boot.”

En dus hoefde Riet een keer niet met bussen, treinen en trams naar hof- en hoofdstad om haar favoriete blauwe bloed te aanschouwen. Want bij zon- en regenweer zorgt ze dat ze erbij is als de doden worden herdacht of de Staten-Generaal door de vorst worden toegesproken. Mochten leden van het Koninklijk Huis in Zeeland opduiken, dan zorgt Riet dat ze in het publiek staat.

Fantastisch

,,Het was dus fantastisch dat ik mee mocht. We werden met een gouden bus opgehaald en naar een zaal vervoerd waar we moesten wachten. We kregen niks te drinken want we moesten vier uur in de kerk zitten. Ik had een geweldige plek bij het gangpad; we zagen ze binnen komen en gekroond weer weggaan.’’

,,Dat ik geen camera meenam, was omdat het niet mocht. Je mocht wel wat meenemen maar dat moest dan in een kluis. Tijdens de dienst bleek dat de Staphorsters, die achter ons zaten, allemaal een camera onder hun schort hadden. Toen kreeg ik al spijt.”

Herman van Veen

Naderhand heb ik nog een hele tijd gezellig met Herman van Veen staan kleppen, die was er ook. Toen kwamen er nog meer camera’s en telefoontjes boven water. Ik heb wel van veertig vrouwen (het waren allemaal vrouwen) foto’s met Herman staan maken, maar van mezelf heb ik er geen. Jammer!

Foto: Voor het vertrek met alle uitverkoren Zeeuwen bij de gouden bus. Riet is de vijfde van rechts. | foto archief Riet van Dijke-Izelaar