THEMAKRANT LIEFDE EN VRIENDSCHAP (editie 16, MAART 2023)

door Rinus Willemsen

,,Jaocob is uut de mast gevallen,” zegt de buurman tegen z’n vrouwe. ,,Ik dienken da me die nie mêêr ‘iere terugzien. Die   stieren ze wè deu naor ’n verzurgiengs’uus. Op die leeftijd.” Z’n vrouwe knikt ’s en zegt: ,,Dan gao tie ’t nie lange mêê maoken. Jaocob en z’n Jewanne, die moe je nie uut mekaore ‘aolen.”

Jaocob Brouwer had zijn hele leven gebuggeld om zijn Johanna Maria te kunnen kopen. As zeilmaoker was tie op ’t schip gekommen. Net 23 jaor en die ‘ao bots wat mee Jewanne. Wat dà was? ’t Was moeilijk te zeggen. Eigentlijk was nie te zeggen.  ’t Was ’t gevoel. Da was t’r al toen die ze zag liggen an de kaoie. Recht van leejen. Drie masten en schôône angeklêêd. Alles zat d’r op en d’r an. Mao niks gêên proenkerig’eid.

‘èrte op full speed

Toen die voo d’êêste kêêr op de lôôpplanke stappende, was ’t of z’n aosem stokkende, of z’n ‘èrte op full speed oversloeg. Mao joenges, wa was datte? En Jaocob zou voo de zillen zurgen. Die zou kapitein Wilkes wel ’s ’n poepje laoten ruken. Wie was ’t die zou zurgen dat de Jewanne over den Oceaan sierlijk zou zwieren? Juust Jaocob. En wie zou t’r in de masten klimmen, over de rao’s lôôpen? Juust, ook Jaocob. En welke wind d’r ook stoeng, ’t was Jaocob die de geschiktste zillen zou gebruken.

Noe was Wilkes wè de kapitein, mao ’n ‘èrte voo ’t schip dat ‘ao tie glad nie. Z’n gedachten waoren vee te vee mee thuus bezig. Mee z’n vrouwe, mee z’n kinders.

’t Leek wel of ’n vrouwen’aor stèrker an ‘em trok dan ’n scheepstros.

Kwestie

En zô kwam tie tegenover Jaocob te staon. Wilkes die vlug wee thuus willende ziin en Jaocob die niks liever dee dan mee z’n Jewanne saomen vaoren. Ze kregen kwestie en Jaocob goeng van boord. Mao die kon Jewanne niet uut z’n ‘ôôfd zetten. ’t Leek wel of tie mee ’n onzichtbaore touwe naor d’r wier getrokken.

En zô was ’t ook. Die monsterende weer an. ,,’k Laoten joe nôôit nie mêêr gaon,” zei tie bie z’n eigen. ,,Wudder bluven bie tegaore, ‘k gaon joe kôôpen.”

En Jaocob begon te spaoren en spaoren. Mao dat schoot nie op. ,,Dan mao wat smokkelen, om joe te kôôpen.”

Toen die eindelijk zijn Jewanne gekocht ‘ao, was tie oud en versleten. En Jewanne ook. Ze besloten saomen udder ouwe dag an de kaoije deu te briengen. En dao viel Jaocob op een kwaoie dag uut de mast en nie vee laoter blies tie z’n leste aosem uut. In ’t zieken’uus.

Da boek, Het fregatschip Johanna Maria, stond op m’n lieste van de middelbaore schoole. ’t Staot nog in m’n boekenkast. Wegdoen? Gêên dienken an. Messchiens bin ‘k ook ’n bitje Jaocob Brouwer geworren.