THEMAKRANT VERZAMELEN (editie 10, september 2021)

door Rinus Willemsen

Vorige weeke zag ik ‘em op ’t busstation in Middelburg. ’n Joengen van ’n jaor of zestiene. ’n Gastje mee lang ‘aor en op sniekers. Jao, zô’n glad vintje. En die maokende van alle bussen die an kwaomen riejen, ’n foto van de voorkant. ’n Verzaomelaor van bustypes.

Noe za je zeggen, wat kan je dao noe mee doen? Mao da vraogen deze mannetjes udder eihen nie af. ’t Gaot om ’t verzaomelen. ,,Om het verkrijgen van data”, zeggen ze dan tegenwoordig. En onwillekeurig most ‘k an vroeger dienken, as ‘k dat vintje dao bezig zag.

‘k Was ’n jaor of zeven, achte. ’t Was tegen de zeumer. In ’n schoolschriftje mee ’n groene kaft schreve kik allemao nummerborden van auto’s op. Nao schooltied vlooge kik in ’n spurt naor ‘uus. Dao lag dat groene schriftje in ’t bovenste schuufje van de kasse mee ’n potlôôdje al grêêd. Vlug omklêêjen en dan nao de Frikkedille, de deurgaonde straote bie ons in ’t durp. En altied vloog ‘k nao m’n vaste plekje. Da was dao, wao de trottoirbanden ‘ôôge boven de straote staoken. Dao kon je lekker zitten mee je bêênen omlaoge.

M’n schriftje goeng open en m’n potlôôd lag grêêd om de letters en ciefers van de passerende auto’s en vrachtwaogens op te schrieven. In ielke bladzij was een vouwe. De auto’s van de lienkse kant, die nummerborren kwaomen lienks op de bladzij te staon en die van rechts kwaomen, an de rechtse kant. Maor altied zettende kik de datum êêst an weerkanten van die vouwe. En dan mao wachten, wachten en nog ’s wachten. Want dienk mao nie, dat ‘r strôômen mee auto’s deu de straote kwaomen. Bel nêê. Mao kwam t’r êêne an, dan was ’t ’n klein fêêstje. ’t Potlôôd goeng dan êêst nao ’t puntje van m’n toenge om dat nat te maoken. Dan noemende kik de getallen en de letters om die dan in ’n schriftje te schrieven. Soms stak de chaffeur z’n ‘and op, want de mêêste auto’s kwaomen bie ons van ’t durp. En êêntje toeterende altied. Die was van Willem de Jonge.

Oh jao, nog even over dat potlôôd. As ’t puntje vèrre versleten was, dan schèrpende kik dat an de trottoirband. Da was wel ‘andig. Want ’n mesje of ’n puntenslieper? Kan je bedienken, die kreeg ‘k nie mee. ’n Mesje was vee te gevaorlijk en een puntenslieper die was ter thuus nie. Die waoren ommerst allêêne maor op schoole. Vandaor dan mao schèrpen langst de stêênen.

Soms zaoten me dao wel mee ’n stik of vuuf, zes joengers. Mao dat durende nie lange, want sommigte die verzonnen mao wat nummerborren. ,,Das zuuren,” zeiden we dan tegen mekaore. En zô dunnende dat groepje toch rap uut. ’t Was natuurlijk ook nie iets om weken mee bezig te ziin.

’t Schriftje, dat kreeg ‘k vorig jaor nog ’s in m’n ‘anden. Jao, lank bewaord, mao toen vloog ’t toch in de papierbak. ‘k Kan noe zeggen: ’t Is mee de muziek mee, want die mannen ‘aolen noe ’t oud papier op bie ons in ’t durp.

An dat alles most ik vorige weke dienken toen die gast in Middelburg de bussen liep te spotten.