THEMAKRANT SCHOOL (editie 14, SEPTEMBER 2022)

door Peter de Jonge

Wat herinner je je nog van de kleuterschool? De zandbak, een liedje en een juf die altijd lief was. Dus bezocht ik (71) voor deze krant mijn juf (87) van toen.

Wanneer ik haar in de stad tegenkwam, noemde ze me altijd vriendelijk ‘Petertje’. Dat ventje van vier, vijf jaar ben ik kennelijk altijd voor haar gebleven. Net zoals zij voor eeuwig mijn ‘juffrouw Willy’ is.

De eerste keer naar school moet ik zenuwachtig zijn geweest. Misschien huilde ik ook. Kleuterschool De Iris in Vlissingen lag vlakbij de Jozef Israelslaan waar ik toen woonde. Hooguit tweehonderd meter lopen.

Eugenie

Het schoolhoofd heette Biondina, de enige die bij haar achternaam werd genoemd. Haar voornaam was Eugenie en dat paste wel bij haar strenge voorkomen. Na de opening op vrijdag 16 november 1951 gaf zij de school vorm. Drie werklokalen, een donkergroene, een lichtgroene en een roze, een speellokaal en een tuin met twee zandbakken. Op de maandag na de opening meldden zich 166 kinderen voor vier klassen: groepen van meer dan 40 kinderen.

Juffrouw Willy bladert door haar fotoalbum. | foto Peter de Jonge

Willy van Weele, geboren op 20 september 1935 in de Vlissingse Steenhuisstraat als dochter van een procuratiehouder van de Rotterdamsche Bank, had toen net drie jaar HBS achter de rug en wilde het onderwijs in. ,,Mijn zus was onderwijzeres en dat vond ik wel leuk. Ik was gek van kinderen.’’ De cursus kleuterleidster werd op vrijdag en zaterdag gegeven op de kweekschool in Middelburg. Leren in de praktijk hoorde daar bij. Zo belandde ze als 16-jarige voor een kleuterklas, omdat de hoofdleidster de handen vol had aan de organisatie. ,,Biondina had de touwtjes stevig in handen, ôôr. Heel punctueel. Maar ja, dat moet ook wel natuurlijk.”

Onverantwoordelijk

De kleuters uit de kinderrijke arbeidersbuurt gingen tussen de middag allemaal naar huis om hun boterham te eten. Op het schooltje mochten ze papier vouwen, werken met klei, liedjes zingen en spelen in de zandbak. ,,Ik ging ook wel met ze wandelen. Dan stak ik zelfs de Vlissingseweg over naar de dijk langs het kanaal. Met 40 kinderen. Onverantwoordelijk eigenlijk, maar je deed het gewoon.’’

In het begin verdiende juffrouw Willy 32 gulden per maand, na het diploma werd dat verdubbeld: 64 gulden. Ze bladert door een foto-album en zegt terugkijkend op die tijd: ,,Als je kinderen liet vouwen deed de hele klas dat. Niet zoals nu dat elk groepje iets anders doet. Maar ach, het ging spelenderwijs. Er waren geen vervelende kinderen. Tenminste, ik had er nooit problemen mee.’’

Ringetje

Problemen met ouders waren er ook bijna nooit. ,,Een keer werd ik min of meer beticht van diefstal. Een meisje was haar ringetje kwijt en dat was de trouwring die van haar oma was geweest. ‘Daar weet jij meer van’, zei die vader dreigend. Hij wilde er werk van maken. Na een paar dagen ging de telefoon. De ring was terug. Ze hadden ‘m thuis gevonden. Maar geen excuses.’’

Na 9 jaar stopte ze al met haar baan. Ze was in 1959 getrouwd met Kees van der Gaag (nu 93), een jongen uit Maassluis die in Vlissingen in de kost was en op de zeevaartschool zat. ,,Juffrouw Biondina vond dat als je trouwde je je plaatsje moest vrijmaken voor een ander. Het was niet echt verplicht, maar ze vond het niet leuk dat ik na ons trouwen nog even door ging.’’

Foto boven: Juffrouw Willy met een deel van haar klasje in 1957-1958. ,,Die hoedjes. Ik zou niet meer weten waarom we die gemaakt hebben.’’ | Foto: schoolbank.nl