THEMAKRANT LIEFDE EN VRIENDSCHAP (editie 16, MAART 2023)

door Peter Verdurmen

Liefde heeft vele gezichten. Sjaak Herman, een vieve tachtiger uit Sluis, geboren op 31 december 1937, moet het na het overlijden van zijn vrouw Trix in z’n eentje zien te redden. ,,Je went er langzaam aan, maar het gemis blijft’’, zegt hij. Het is de gang van het leven waar je je als mens bij neer moet leggen, beseft hij. Maar zijn dagen zijn rijk gevuld: hij is een man met passies.

Sjaak Herman heeft de wereld uit zijn jeugd compleet zien veranderen. Vaak ten goede, maar hij wordt lang niet van alles blij. Daarom moet je de zee van tijd die je als pensionado hebt niet uit je handen laten glippen, vindt hij.

Molenaar

Had hij er als bakkerszoon uit IJzendijke van gedroomd om ooit zelfstandig een molen te besturen? Vast niet. Al flink wat jaren is Sjaak Herman elke zondagmiddag te vinden in de 125 jaar oude korenmolen Nooitgedacht in Cadzand-dorp.

De liefde voor dat oer-Hollandse erfgoed gaat diep bij de amateur molenaar. Een stevig briesje uit de juiste hoek kan Sjaak Herman gelukkig maken. ,,Technisch zit zo’n molen razend knap in elkaar. En dan te bedenken dat het allemaal handwerk is.’’

Hij maalt nog regelmatig. Wie ‘m enthousiast zakken met biologisch meel ziet vullen, onderwijl aan toeristen honderduit vertellend, kan zich een beeld vormen van zijn passie voor het molenaarschap.

Het kleinschalige landschap uit zijn jonge jaren met prachtige meidoornhagen, kreken en putten, veranderde compleet. Strakker, minder groen werd het. Efficiency heeft een hoge prijs, concludeert hij. Sjaak Herman is er de man niet naar om mopperend langs de kant te blijven staan.

Streekeigen oase

In de 85-jarige Sluisenaar brandt nog steeds het vuur van ‘het moet en kan anders’. Hij zegt niet alleen waar het op staat, hij voegt ook de daad bij het woord. Langs de Kanaalweg in Retranchement kocht hij een stukje boerenland en groef het af om het om te toveren tot een streekeigen oase.

Jarenlang coördineerde hij de (vrijwillige) knotploeg van de lokale natuurvereniging ’t Duumpje, die in de wintermaanden de knotbomen onderhanden neemt.

Vroeger ging Sjaak dikke takken te lijf met een ronkende motorzaag. Maar tijden veranderen. Lachend: ,,Dat vonden ze toch niet zo passen bij eigentijds natuurbeheer, nu is het allemaal handwerk. Maakt mij niet uit hoor.’’

Zijn motivatie? ,,Je kennis doorgeven aan volgende generaties.”

Foto: Sjaak Herman | foto Peter Verdurmen