door Mieke van der Jagt

Er gaat geen jaar voorbij of we lezen over bangalijstjes en andere onsmakelijkheden ontsproten aan de breinen die zich werkelijk voorstellen later dit land te gaan besturen of, in ieder geval, hun invloed te doen gelden. Sociale media doen daar, vrees ik, weinig goed aan. Maar vroeger was seksisme in de studentenwereld ook nooit ver weg.

Het moet bijna vijftig jaar geleden zijn dat mijn nichtje en ik besloten dat het weer te mooi was om colleges te volgen. Zij studeerde in Leiden en ik in Rotterdam. Ik had een oude auto en ik pikte haar op. Door de meizon reden we naar de Wassenaarse Slag, waar we onze kritiek op de ‘ballen’ die daar zaten ginnegappend fluisterden. Jazeker: wij dames zijn ook niet mals.

Moe en min of meer verbrand, besloten we te gaan eten in zo’n eethuisje met maar één grote tafel. We waren vroeg dus de voorspijs hadden we al op en de prak stond voor onze neuzen, toen er een stuk of vijf gastjes aanschoven: ballen in het kwadraat.

Als twee jonge meiden met zo’n clubje aan tafel zitten, wordt er contact gezocht. Dat is logisch. Alleen, daar hadden wij geen zin in. Ik zei het al: wij dames hebben ook onze voorkeuren en in dat tijdsgewricht vielen wij meer op  de wat ruigere intellectuelen. In elk geval niet op een soort als heertjes aangeklede kleuters.

Het bijzondere is, ook toen al, dat sommige jongens of mannen denken dat seksistische praat hen aantrekkelijk maakt. Ze hadden nog niet besteld maar de hete aardappels zaten al vast in de strotjes. Allemaal praatjes over veroveringen, wat ze daarmee deden en hoe die vervolgens werden afgeserveerd. Wij verblikten of bloosden niet en gingen stug door met onze daghap.

Dat had als gevolg dat de heren steeds baldadiger werden. Op een bepaald moment gingen ze zichzelf op rijm voorstellen. Het was duidelijk dat de rijmpjes al een poosje meegingen. Net voordat we afrekenden was Hinze aan de beurt, type drol met een spencer over een bloesje. De lezer moet het bekakte accent er zelf bij denken: ‘’Mijn naam is Hinze. Ik doe mee aan neukwedstrijden en ik win ze.’’

Toen we het tentje uit stapten bleek dat we allebei in ons broek hadden geplast.

foto Stocksy