door Ali Pankow

Ze blijven maar door mijn hoofd spoken: de herinneringen die Kees Swenne (77) uit Noordwijk mij uitgebreid vertelde over zijn jeugd in Ouwerkerk. Ze houden mijn gedachten voorlopig nog wel even bezig nu de papieren versie van Zeeuws Weerzien met het thema ‘Communicatie’ net is gedrukt en de volgende Rampherdenking in het verschiet ligt.

Kees groeide op aan de Ring in Ouwerkerk in het woonhuis annex PTT-kantoor op de hoek. Hij vertelt me desgevraagd over ‘de stationhouder’, zijn vader Marien en zijn onbezoldigd, meewerkende moeder Sara Swenne. Zijn vader was niet zo’n prater, maar over zondag 1 februari 1953 vertelde hij later aan Parool-journalist Ed Hoornik wel dat zijn ouders buiten het dorp aan de Straatweg woonden. ,,Op de morgen van de Ramp heb ik met ze getelefoneerd en gevraagd te proberen naar het hoger gelegen dorp te komen. Ze waren niet ongerust. ‘We hebben een sterk huis’, zeiden ze. Als het eb zou worden, wilden ze naar het dorp komen, maar het werd geen eb. Het water bleef stijgen.’’ Het was het laatste telefoongesprek dat Marien Swenne met zijn ouders voerde.

Een pagina uit een oude telefoongids van Ouwerkerk.

,,Opa en oma en oom Jan, de jongste broer van mijn vader waren dus verdronken. Ik was vijf jaar en herinner me eigenlijk niet de emoties, alleen dat mijn vader en moeder op dat moment vooral bezig waren om met mij en mijn zusje van drie te overleven’’, memoreert Kees. ,,Op 2 januari voer een schipper (Hubrecht Koster, AP), tegen de ebstroom in door het gat in de dijk en door onze tuin. Hij legde aan bij bakkerij Van den Berge. Hij haalde de eerste mensen van het dorp. Met een latere boot werden wij als gezin geëvacueerd. Het PTT-station bleef onbemand achter. Ik hoor nog dat schuren van de bodem van het schip over metaal. Dat moet het omgevallen hek van de begraafplaats geweest zijn.’’

Het gezin Swenne reisde door naar Roermond. Daar woonde broer Wim van moeder Sara. Kees ziet het nog steeds voor zich hoe zij daar met z’n vieren voor de deur stonden. Uiteraard zonder aankondiging vooraf. Oom Wim deed de deur open zei: ‘Ja, dat docht ik wel!’

foto boven: Een van de oudste telefoontoestellen uit Ouwerkerk (1915) is bewaard gebleven en heeft een ereplaatsje in de vergaderkamer in het Dorpshuis van Ouwerkerk gekregen. De telefoon staat vermeld in het telefoonboek van 1915.