Het kotje van Tante Née
door Mieke van der Jagt
Ik denk er met weemoed aan terug: het kotje van Tante Née. Vooral in de zomer, of het nu snikheet is of stortregent, alle weersomstandigheden gaven het kotje iets knus, iets veiligs, iets vertrouwds.
Het kotje van Tante Néé was om te beginnen helemaal niet van Tante Née maar van bakker Dieleman in Borssele, die ergens eind jaren vijftig op het idee was gekomen om een consumptietent te beginnen op de Kaloot, bovenop de jonge duintjes die het krekengebied van het strand scheidden.
Tante Née werkte voor Dieleman in het eenvoudige kotje: hout met een golfplaten dak, een deur en niet al teveel ramen. Er stond een toonbankje in en elektriciteit was er niet. Geen ijs dus en ook geen friet. Wel butagas, want al verkocht Tante Née geen koffie, ze zette het wel om weg te geven. Wat kon je er dan wel kopen? In ieder geval bier. Aan de wanden hingen emaillen platen waarop blonde en donkere juffrouwen met duim en wijsvinger een nulletje maakten. ‘Wie Amstel drinkt, doet zo!’, stond eronder.
Er was ook Perl, appelsap met prik van Hero en natuurlijk Fanta en 7-up, wat wij zevenup noemden. Erg vaak kregen we dat niet want we namen zelf Ranja en in het gunstigste geval Exota mee naar het strand. Tante Née verkocht ook koeken, gevulde heren, en snoep. En natuurlijk, het modernste van het modernste: chips in kleine zakjes waardoorheen je zelf het zout moest schudden, dat in een klein blauw papiertje onderin het zakje zat.
Het hele strand kroop in het kotje als het ging regenen of onweren. Dan werd er verteld dat de bliksem altijd op het hoogste punt insloeg. Zo’n beetje waar wij zaten dus. Achter het toogje konden dames zich verkleden. Twee vrouwen hielden het grote kleed omhoog waarachter het zwempak aan of uit ging.
Binnenin het kotje zijn bij mijn weten nooit foto’s gemaakt; te donker. Van de buitenkant heb ik er een paar die nadrukkelijk niet het kotje in de hoofdrol hebben. Misschien maakt dat de herinnering wel mooier.
Foto boven: Het kotje dat mijn Tante Née uitbaatte voor bakker Dieleman.
Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Mieke had in ‘Zeeland wordt wakker’:
A.J. Dieleman (zn van)
Geplaatst op 09:52h, 29 maartEen klein aanvulling: De dranken werden wel koud geserveerd. Dat ging vanuit een geïsoleerde container waarin blikken ijs werden geplaatst die elke dag werden verwisseld vanuit een diepvriesgebouw dat destijds op Borssele in het Zuiderwegje stond. De aanvoer, ook van de andere producten, geschiedde d.m.v. een oude Amerikaanse auto die door het schorrengebied kon rijden, echter niet bij springtij.