THEMAKRANT FOTOGRAFIE (editie 15, DECEMBER 2022)

door Albert Kort

Albert in zijn ledikantje (1956).

,,Sprekend je moeder.’’ Dat was de reactie van mijn tante toen ze in ons fotoalbum bladerde. Haar oog viel op de foto die was gemaakt ter gelegenheid van mijn eerste verjaardag. Daarop is te zien hoe een peuter vanuit zijn ledikant met enige verwondering in de cameralens kijkt. ,,Dat ronde koppie, die blauwe ogen: het kan niet missen.’’

Het klonk mijn moeder als muziek in de oren. Met trots liet ze haar zuster nog enige andere foto’s uit het album zien. Zoals die van haar huwelijk in 1951, waarop ze met haar echtgenoot een toast uitbrengt en die haar terugbrengt naar de tijd waarin ze nog jong was en over een gebrek aan mannelijke belangstelling niet te klagen had.

Kwaliteit

Het huwelijk van mijn ouders, mijn eerste verjaardag, de communie in de kerk: het waren allemaal officiële gelegenheden waarvoor een beroepsfotograaf werd ingehuurd, die met kostbare apparatuur mooie foto’s maakte om deze belangrijke momenten in het leven vast te leggen. Spontaan kun je de foto’s niet noemen, daarvoor zijn ze veel te statisch en geposeerd. Maar kwaliteit hebben ze. De scherpte ervan is ongeëvenaard en de tand des tijds hebben ze met gemak doorstaan.

En dit laatste kan niet altijd worden gezegd van de honderden plaatjes die mijn moeder jarenlang met haar kleine boxcamera maakte. Misschien kent u ze nog, van die kleine vierkante foto’s met een kartelrandje, waarop verschillende scenes uit het dagelijks leven zijn vastgelegd. Leuke foto’s, dat wel.

Zodra ik de eerste bladzijden van het album opensla, komen de herinneringen bovendrijven. Aan de vakantie in het verre Drenthe, het uitstapje naar het strand in Domburg, de treinreis naar dierentuin Blijdorp in Rotterdam, het schoolreisje naar Sluis, het bezoek aan de speeltuin in Goes.

Geheugenluikje

Grasmaaien met broer Gerard en nichtje (circa 1960)

De foto’s van weleer — en dan met name de huis-tuin-en-keuken-fotootjes — brengen veel herinneringen terug. Als ik ernaar kijk, voelt het alsof er een geheugenluikje wordt geopend, waardoor ik een glimp van het moment kan opvangen. Kijkend naar de grasmaaier ruik ik nog steeds de geur van pas gemaaid gras in de tuin. Zittend op de wip in de speeltuin, borrelen allerlei herinneringen op aan het schoolreisje dat we die dag naar Sluis maakten. Voor mij hebben de foto’s betekenis, voor een ander zijn het echter niet meer dan plaatjes. Die mist de achtergrondinformatie en kan zich bij de foto’s niets voorstellen. Slechts ik weet hoe ik me op dat moment voelde en aan welke dingen ik toen dacht.

Foto boven: Op het strand in Domburg. Albert, Gerard, oma Kort, oma Siebelink, opa Kort en tante Jo Kort (1957) | Foto’s: Archief Albert Kort

Broer Gerard trots op zijn eerste fiets
(circa 1960)

Albert op de pot (1956)

Bruiloft van vader en moeder (1951) |

Albert op de wip in de speeltuin.