door Frans van de Velde

Als jongetje was ik bang voor dieren. Tijd voor een kat vonden mijn ouders. De eerste is niet oud geworden maar heeft zijn taak prima vervuld. Toen kwam mijn vriendje, een gitzwart katertje met wat witte haren op de borst: Moppie.

Is sneeuw koud? Ik heb een dubbeldikke vacht!

Ik lag eens ziek op bed en het beestje, altijd op zoek naar extra warmte, verdween onder de dekens. Mijn moeder vond het niks, maar Moppie probeerde ’s avonds altijd in de kamer van mijn zus of mij te glippen, want wij vonden zo’n spinnend wolletje in bed erg plezierig. Moeder extra boos: de kat werd ’s nachts naar de bijkeuken verbannen, dus werd hij uit ons bed gevist. Het was lachen toen mijn moeder ziek op bed lag en mijn zus, als eerste uit school, haar een kopje thee bracht. ,,Wat ligt daar nou onder de deken?” Moppie natuurlijk.

Gedrieën op de hoge krabpaal: er gebeurt iets op de vloer.

Alleen wonend op een flat heb ik nooit een kat gehad, want die zou wel heel vaak alleen zijn geweest. Twintig jaar geleden vond ik mijn echtgenote die twee katten had. De oudste overleed kort na ons huwelijk en we gingen twee jonkies zoeken: een jongen en een meisje. Cleo, de volwassen poes, had het zwaar en moest de twee wildebrassen van zich af zien te houden. Vesta kwam als eerste in huis: een lief, evenwichtig en mooi poesje. Plato was langharig, had weinig met mensen, was erg wild met spelen en werd groot. Vesta palmde hem helemaal in en ze werden dikke vrienden. Gelukkig ook met mij. We speelden veel en Vesta lag vaak op schoot. En wat is leuker als oud-krantenman te knisperen met een stuk krant, die naast je stoel op de vloer te leggen en dan een enthousiast kwetterende kater het geknisper te horen en zien overnemen.

Van Vesta en Plato hebben we een kleine tien jaar mogen genieten. We wonen nu op een appartement met ons dertienjarige vriendinnetje Minoes, die altijd binnen heeft gewoond, nog lekker speelt en bij mij op schoot samen tv kijkt. Fijn dat de kat ooit heeft besloten bij de mens te gaan wonen!

Foto boven: Cleo met de twee jonkies in de tuin.

Tweemaal grijs op een grijze plaid.