door Ans van Nieuwenhuijze

Bij mijn grootouders van beide kanten dronk ik uit eigen kopjes.

Dat was niet omdat ik smetvrees zou hebben, maar omdat zij voor mij en de andere kleinkinderen eigen kopjes hadden gereserveerd. Of zij die al hadden of dat die speciaal waren gekocht, weet ik niet, maar ik denk het laatste.

Door dat eigen kopje, dat voor iedereen anders was, voelde je dat je bij de familie hoorde en niet zomaar iemand die op visite kwam.

Uit het blauwwitte kopje dronk ik bij mijn grootouders Wagemaker en dat met de bloemetjes bij mijn grootouders Van Nieuwenhuijze.

Het was ook een voorrecht als je met de schaal koekjes of met het schaaltje bonbons mocht rondgaan. Eén van mijn neven is daarbij eens betrapt. Hij had zijn duim op zijn favoriete bonbon gelegd, opdat niemand die zou pakken. Hij moest er onmiddellijk mee stoppen, maar hij was al in zijn opzet geslaagd, want niemand bij wie hij nog langs moest, pakte die ene bonbon.

Bij de grootouders Van Nieuwenhuijze was het aantal kleinkinderen aanzienlijk groter dan aan de kant van mijn moeder.

Als we bij een verjaardag of een andere feestdag allemaal in Zonnemaire bijeen kwamen en ook bleven eten, dan was het gebruik dat de kleinkinderen aan aparte lage salontafeltjes zaten en de ouders en grootouders aan de eettafel. Die aparte behandeling verhoogde op zich al de feestvreugde.

Een broer van mijn vader reed motor. Hij kwam zo nu en dan op zondagmorgen bij ons op koffievisite. Ik mocht hem dan tot een bepaald punt tegemoet lopen op de provinciale weg tussen Brouwershaven en Zonnemaire. En dan de terugweg mee achterop de motor.

Op een keer was ik helemaal naar Zonnemaire gelopen, maar oom kwam niet opdagen. Die was ook helemaal niet van plan om naar ons toe te komen. Ik had de tocht van drie kilometer op de bonnefooi gemaakt.

Ik was toen nog te klein om ook de terugweg te voet af te leggen. Daarom bracht mijn opa mij op de fiets terug naar huis. Vaste prik was dan dat ik mijn benen in zijn fietstassen moest stoppen. Zo konden mijn voeten niet tussen de spaken komen.

Foto: De kopjes van Ans met rechts het kopje van de grootouders Wagemaker en links het kopje van de grootouders Van Nieuwenhuijze. | foto privéarchief