door Theo Rietveld

Ik moest er meteen aan denken toen ik het bordje Camping Janse zag. Zomer 1967.

Samen met mijn tweelingbroer en mijn zus werd ik door vader vanuit het verre Harderwijk naar Zoutelande gebracht. Een autorit die aanvoelde als een spannend avontuur. Ik was 11 jaar en nog nooit in Zeeland geweest, laat staan op een camping op Walcheren. En dan ook nog bij mijn neefjes, van wie Wim even oud was als ik.

Waarom een zomervakantie doorbrengen zonder ouders, maar met neefjes, nichten en een oom en tante?  Mijn moeder had het druk met alles en vader had andere dingen aan zijn hoofd. Dat mijn moeder hoogzwanger was en mijn vader aangewezen was om het huishouden te doen en de enorme pastorietuin met bloemen en vele groentes moest bijhouden, dat wisten wij niet. We zouden er een broertje of zusje bij krijgen, maar we zagen niets….

Camping Janse onderaan de duinen was een geweldige uitvalbasis om de omgeving te verkennen. Natuurlijk de duinen zelf, het strand en de camping. En dan ook nog met je neefjes, die de camping al kenden van vorige vakanties. Zo wees Wim de weg naar een bunker bij het fietspad waar je nog naar binnen kon. Of hij wees op het strand bij eb donkere plekken aan die uit de oorlog stamden….

Tante hield alles in de gaten en met oom, die ’s maandagsmorgens naar zijn werk in Limburg vertrok en alleen in het weekend in de caravan was, maakten we spannende tochtjes in zijn stoere sport Mercedes Benz.

Na twee weken kwam vader ons ophalen. Thuis zouden we ons nieuwe broertje voor het eerst zien. Maar het afscheid nemen was moeilijker dan de verrassing die komen zou….

En nu loop ik met wat posters de kleine receptie binnen van Camping Janse. Ik vraag de man of ik er een paar mag achterlaten. Op de posters staat een QR code die verwijst naar een website waarop je met drie verschillende fietstochten nieuwe verhalen kunt beleven over de Slag om de Schelde. De Britse soldaat John neemt je mee langs de landingsplaatsen aan de kust bij Vlissingen, Dishoek en Westkapelle. Het meisje Mientje vertelt hoe zij de oorlogsjaren heeft beleefd en het moment waarop ze niet meer op het strand mocht komen. En Klaus, de Duitse soldaat die in een bunker de vijand zag aankomen.

Ik vertelde de camping-eigenaar dat ik in 1967 hier een paar weken logeerde in de caravan van mijn tante. Hij riep spontaan: ,,1967, het jaar waarin ben geboren!” Inmiddels is hij de derde generatie die de camping leidt. Misschien is hij ook wel op 12 juli 1967 geboren, op dezelfde dag als mijn broertje …. Dat zou een echte dubbelslag zijn!

Foto: Op het strand van Zoutelande, zomer 1967.