door Margreeth Ernens-Abrahamse

Als tiener heb ik samen met mijn broer Rienk een paar jaar de PZC bezorgd in Terneuzen. We moesten geregeld naar het PZC-kantoor in de Nieuwstraat om dingen te regelen als nieuwe bezorgadressen en niet te vergeten: ons geld.

Aangezien Rienk dat uitstekend deed, hield ik me dan meer bezig met wat de twee verslaggevers deden. Zij zaten in een zijkamer ijverig stukjes te tikken en vonden me maar erg nieuwsgierig. Maar na enkele bezoekjes kregen ze er lol in en maakten we gezellige praatjes. Zo leerde ik Wout en Bob kennen, de mannen met hun ‘gouwe pennetje’ die bovenop het nieuws zaten en zij inspireerden me om later de journalistiek in te gaan.

In januari 1979 maakte ik mijn opwachting als leerling-journalist bij de PZC op het hoofdkantoor in Vlissingen, waar ik als enige meisje in een mannenbolwerk natuurlijk veelvuldig onder vuur werd genomen. Regelmatig had ik telefonisch contact met ‘de vriendjes Bob en Wout van tuus’.

Op de regiokantoren werd ook de post behandeld, die ze als berichten opstuurden naar Vlissingen. Als kersverse eindredacteur kreeg ik zo eens een berichtje onder handen van Gevonden Voorwerpen in Terneuzen. Je leest zo’n berichtje door op tikfouten en mijn oog viel op iets geks: tussen een ‘fietssleutel aan een hanger’ en ‘een gele portemonnee’ stond ‘een natte zwembroek’. Dat ‘natte’ intrigeerde me, (die zou toch inmiddels wel droog zijn?) en aangezien ik geen zin had in besmuikt gelach van mijn collega’s schrapte ik het woord ‘natte’.

Ook in de krant van 1991 was de Groene Murker nog duidelijk aanwezig!

Die natte zwembroek dook echter talloze malen op in dat rubriekje, maar alleen in Terneuzen en niet in de rest van de provincie, dus ik had de tweede keer wel door dat dit een grap van ‘mijn vriendjes van tuus’ moest zijn.

Wout stuurde ook de uitslagen van de vogeltentoonstellingen naar Vlissingen. Het uittikken was een saai klusje en dus had hij een nog niet ontdekte vogel tussen de prijswinnende kwartels en kanariepieten gezet: de Groene Murker. Nu wist ik niet zo veel van vogels, maar een Groene Murker?

Het woordenboek bood geen soelaas en jawel, mijn collega’s begonnen weer te grijnzen: ,,Berichtje uit Terneuzen?’’

We hebben die prijswinnende Groene Murker jarenlang gekoesterd. Hij fladderde ook geregeld rond tussen de Gevonden Voorwerpen in Terneuzen en in andere verhalen.

Een hele tijd later introduceerde dat Zweedse bedrijf, dat bouwpakketten van kasten verkoopt waar velen gek van zijn geworden, de ‘mörker’ (spreek uit als ‘murker’): een tafellamp, ook verkrijgbaar in groen. Maar die haalt het niet bij ónze Groene Murker, die ongezien stiekem beroemd werd.

Foto: Is de Groene Murker ontsnapt, heeft hij het loodje gelegd of is hij met een zuidwester ondergedoken?