THEMAKRANT SPELEN (editie 13, JUNI 2022)

door Albert Kort

In mijn leven heb ik al heel wat mensen ontmoet die met de nodige hartstocht over hun beroep konden vertellen, maar voor het enthousiasme van Arie Visser schieten de superlatieven tekort.

Een oude bus van Dinkytoys.

In zijn sfeervol ingerichte huiskamer trakteert de 80-jarige Goesenaar me bijna twee uur lang op verhalen over zijn speelgoedwinkel van weleer, waarin hij meer dan een halve eeuw heeft gewerkt. Die winkel was voor iedere Goesenaar een begrip. De zaak bestaat nog steeds, maar is allang niet meer gevestigd op de plek waar ze eens stond: op de hoek van de Lange Kerkstraat en Papegaaistraat.

Zoals in de meeste steden kende Goes vroeger meerdere speelgoedzaken, vaak gecombineerd met een afdeling voor huishoudelijke spullen. Naast Visser had je Langeveld aan het begin van de Lange Kerkstraat, Van Aken op de hoek van de Wijngaardstraat en St. Adriaanstraat, en Broekstra aan de Magdalenastraat.

De enige echte

Visser was voor mij als kleine jongen echter de enige ‘echte’ speelgoedwinkel. De zaak stond erom bekend kwaliteitsspullen te verkopen en daar is Arie trots op. In tegenstelling tot veel winkels van nu, zo vertelt hij, had hij ‘feeling’ met zijn spulletjes. ,,Neem het houten speelgoed. Dat verkocht misschien niet zo goed, maar het was mooi, duurzaam en verantwoord speelgoed.’’ Net als de modelbanen van Märklin. Duur, maar ook duurzaam. ,,Kinderen’’, aldus Visser, ,,krijgen in deze tijd vaak te veel speelgoed, terwijl ze juist de kans moeten krijgen een eigen wereld rondom speelgoed te kunnen fantaseren.’’

Nog een Dinkytoys-auto.

Die woorden kan ik alleen maar onderschrijven. Toen ik me als kleine jongen vergaapte aan het vele moois dat in zijn etalage stond uitgestald, droomde ik van een wereld die bestond uit Lego-huisjes en autootjes van Matchbox. Mijn hart begon zelfs sneller te kloppen, wanneer ik naar de modeltreinen van Märklin en Fleischmann keek, die in een aparte ruimte in een vergrendelde vitrine stonden uitgestald.

Droom

Dit soort speelgoed was destijds onbetaalbaar voor mij. Welk kind kon nu van zijn paar kwartjes zakgeld in de week een Märklin-locomotief van veertig gulden kopen?

Ik kon mijn blijdschap dan ook niet op, toen ik op een Sinterklaasavond door mijn ouders naar de zolder van ons huis werd geleid, waar op een tafel een complete modelbaan stond uitgestald. Ik zie het nog voor me: locomotieven die over de rails denderden, huisjes, boompjes, en zelfs spoorwegovergangen die automatisch dichtgingen als er een trein naderde.

Een droom die werkelijkheid was geworden!

Foto boven: Het pand waarin Visser Toys lang was gevestigd in Goes. | Fotoarchief Visser Toys

Oude advertentie door Arie Visser zelf ontworpen.