door Theo Rietveld

Mijn tweelingbroer en ik vierden begin jaren zestig onze zevende verjaardag in een dorpje in Twente.

Het dorp met de televisietoren, haar beroemde bruiloften in traditionele kleding en het dorp waar in de zomer van 1963 de wereldkampioenschappen motorcross werden gehouden. In verschillende klassen, met en zonder zijspan.

Als domineeszoon woonde ik in de mooiste huizen: geboren in een dorp aan de Waal, in een knots van een pastorie uit 1848 in Engelse landhuisstijl, compleet met oprijlaan en een indrukwekkend hek. En in het huis in de voormalige vissersstad aan het IJsselmeer; de stad waar mijn oom de aannemer was van het Dolfinarium en de stad waar ik de meeste klassen doorliep in de twee verdiepingen school met ingebouwde gymnastiekzaal en een speelplein voor de 5e en 6e klassers op de voormalige begraafplaats van de Maartenkerk.

Toen volgde een nieuwbouw huis, gebouwd op een verhoogd stuk land. Mijn vader liet de timmerman de door hem bedachte naam op een essenhouten plank op de gevel bevestigen: ‘Op d’n Eschrand’. De verhuisreis voor mij eindigde in Terneuzen, eind jaren zestig. De stad was in ontwikkeling, chemiegigant DOW breidde uit en nieuwe havens en wijken werden ontwikkeld.

O ja, onze zevende verjaardag. We speelden vaak in onze eigen zandbak, hij een nieuwe tegen de garage en ik een Bentheimer-waterput waar ik over de rand moest klimmen om bij het zand te komen. Nee, sinds mijn broer en ik door Russische motorcrossers voor op hun  motoren werden gezet, wisten we ons verjaardagscadeau … een speelgoed motor!

En wat was het een teleurstelling toen we ieder ons eigen cadeau openmaakten: hij een groene cadillac en ik een rode. Maar de speelplek was onze zandbak die herinnerde aan onze Russische motorvrienden die wij voor- en na de wedstrijden konden zien op het terrein van de BP-garage die grensde aan onze tuin.

Foto: Mijn rode Cadillac uit 1964: veel verf zit er niet meer op omdat ik er intensief mee speelde.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Theo had in ‘Zeeland wordt wakker’: