door Johanna Brouwer

Het is zomer, het is warm en boontjes zijn rijp, en meteen ook allemaal tegelijk; ze staan nog net niet iedere dag op het menu, maar dat scheelt niet veel. Het is dan hoog tijd voor de weck. In alle vroegte plukt mama de boontjes en opoe komt een dagje over uit Westkapelle om een handje te helpen.

Opoe is in klederdracht en haar schort ligt vol met boontjes. Een voor een pakt ze ze op, haalt er aan de onder- en bovenkant een stukje af en snijdt ze in tweeën. Ik vind dat je er ook best twee tegelijk kunt doen, maar dat hoort niet, dus doe ik het ook braaf boontje voor boontje. Boontjes rêêpe  noemen we dat.
Mama haalt ondertussen de weckketel uit de kelder en de andere benodigdheden. De glazen potten en deksels gaan eerst in heet sodawater en dan in gewoon heet water voordat ze op een schone, gestreken theedoek weggezet worden. De ringen en klemmen worden tien minuten uitgekookt. De temperatuur in de keuken loopt lekker op en de condens druipt langs de ramen naar beneden.

Als alle boontjes gerêêpt zijn, worden ze tien minuten gekookt. Mama schept ze daarna voorzichtig in de potten en vult die verder met kokend water tot twee vingers onder de rand. Dan gaat de ring erop, het deksel en als laatste de klem. De eerste vijf potten krijgen twee klemmen die kruislings op het deksel zitten, de laatste vijf hebben aan een klem genoeg.

De weckketel staat inmiddels op het butagasstel en is voor een derde gevuld met water. Als dat bijna kookt, gaan de potten erin. Eerst de potten met de gekruiste klemmen, want dan kunnen er daar mooi nog vijf bovenop staan. Het water in de ketel moet tot net onder het deksel van de bovenste potten staan. Dan gaat het deksel op de ketel en als laatste steekt mama de thermostaat erin. Dat is een lange metalen buis die door een gaatje middenin het deksel past. De buis is aan een kant open en daar kun je de glazen binnenbuis met de streepjes van de temperatuurverdeling zien.

Als het rode streepje bij honderd graden is, draait mama het gas een beetje lager en kijkt op de klok. Over vijf kwartier is het wecken klaar en kunnen de potten er weer uit om af te koelen.

De volgende dag komt er een spannend moment: is het gelukt? Mama haalt de klemmen van de potten en probeert voorzichtig met haar hand het deksel los te maken. Als dat niet lukt, dan zijn de potten potdicht en kunnen naar de kelder. En als er eentje onverhoopt toch nog open gaat, dan eten we die meteen leeg.