Belang van aanwezige én afwezige opa’s

THEMAKRANT GROOT-OUDERS EN KLEINKINDEREN (EDITIE 9, JUNI 2021)
door Ali Pankow

De opa naar wie hij is vernoemd heeft Pieter van der Hulle (74) uit Brouwershaven nooit gekend. Deze grootvader uit Oosterland overleed al op 48-jarige leeftijd aan een epileptische aanval.

Pieter (een jaar oud) met oma Jans Boogerd-Pannekoek in de kippenren.

Hij liet een vrouw, Maatje van der Hulle-Goedegebuure, en tien kinderen achter. ,,Toch is deze afwezige opa van groot belang geweest voor keuzes in mijn eigen leven. Hij was heel tolerant en overtuigd SDAP-er, zo weet ik uit de verhalen van mijn vader Kees’’, zegt Pieter. Hij denkt via opa Van der Hulle het DNA te hebben gekregen om zelf als sociaal democraat in het leven te staan.

Eerste kleinkind

Voor Leen Boogerd en Jans Boogerd-Pannekoek, de grootouders van de kant van zijn moeder Corrie, was Pieter het eerste kleinkind.  ,,Ik kon er bij wijze van spreken ‘op de stoep poepen’ en voelde ook wel aan hoe ik daar mijn voordeel mee kon doen. Opa en oma Boogerd hadden een boerderijtje aan de rand van Ouwerkerk, schuin tegenover waar nu nog een garagebedrijf is. Ons gezinnetje woonde in het kleine huisje dat er pal naast op het erf stond. Pas later heb ik begrepen hoeveel druk het specifiek voor mijn moeder heeft betekend dat ze onder de vrij dwingende invloed van haar ouders moest leven. De ramp in 1953 heeft daar abrupt verandering in gebracht.  Het boerderijtje en ons huis gingen met de ramp verloren. Opa en oma evacueerden naar Dubbeldam, terwijl mijn ouders, mijn zusje Jannie en ik voor een half jaar werden ondergebracht bij Bas en Dini Schipper in Goes.’’ Volgens Pieter moet het verblijf bij deze mensen met moderne en verlichte ideeën van grote invloed zijn geweest op zijn ouders.

Warme herinneringen

Zelf koestert hij overigens nog steeds de warme herinneringen aan opa en oma Boogerd. In zijn eerste zeven levensjaren waren zij de toegewijde grootouders, die nu als heerlijke BSO (Buiten Schoolse Opvang) zouden gelden. Pieter denkt terug aan de ritjes op de vrachtkar die opa – naast zijn boerenwerk –bereed, aan spelen op het erf met kippen en varkens, aan biefstuk die oma in roomboter bakte en aan de heerlijke smaak van biest.

Opa en oma Boogerd uit Ouwerkerk.

Na de ramp werd alles anders. ,,Wij gingen na de evacuatie in Zierikzee wonen in het voormalige huis van mijn tante Mina aan de Steiltjesstraat. Mijn opa kreeg op basis van de ruilverkaveling grond aan de Boterhoekseweg bij Ouwerkerk toegewezen. Daar is toen oom Dirk het nieuwe boerenbedrijf begonnen. Mijn vader was geen boer. Hij was bode voor het Ziekenfonds. Opa en oma kregen een Noorse woning op het dorp. Ik ging voortaan in Zierikzee naar school en later naar de HBS.’’

Examenjaar

In zijn examenjaar woonde Pieter nog een tijdje in bij opa en oma Boogerd. Zijn ouders verhuisden naar Huizen. Vader Kees had zich inmiddels verder ontwikkeld en werd geestelijk begeleider in een Humanistisch Centrum in Amsterdam. Maar Pieter moest dus wel even dat schooldiploma halen.

Ook als puber had hij het goed bij zijn grootouders. ,,Ze lieten me alle ruimte. Ik had een brommertje, ging daarop naar mijn vriendinnetje in Zonnemaire en ik speelde in een bandje ‘The Seatown Fives’. Van opa kreeg ik mijn eerste sigaretje.’’

Opa

Nu is Pieter zelf opa van vier kleinkinderen. Twee wonen er dichtbij in Brouwershaven: Ferris (6) en Yalou (4) van dochter Nadine. De andere twee, van zoon Pepijn, wonen in Zweden: Eliot (4) en Juno (11 maanden).

,,Mijn vrouw Renée en ik hebben er bewust voor gekozen ook voor hen ‘aanwezige grootouders’ te zijn. Daarom rijden we enkele keren per jaar naar Zweden. Tijdens corona wat minder vaak maar dan blijven we daar wat langer. De kleinkinderen hier zie ik natuurlijk wat vaker. Yalou vindt het heerlijk om liggend op de dikke buik van opa naar filmpjes van Bumba te kijken. Ferris wil graag met opa voetballen op het strand, maar dat houd ik tegenwoordig niet zo lang meer vol.’’

Foto boven: Schoolfoto van Pieter van der Hulle en zijn zusje Jannie.

1 Reactie
  • Diny Boogerd
    Geplaatst op 12:32h, 22 april Beantwoorden

    Mooi verhaal! En hoewel ik, als jongste kleinkind van diezelfde opa en oma, opa Boogerd veel te kort heb gekend, zijn mijn herinneringen aan hem óók onuitwisbaar.

Geef een reactie