THEMAKRANT AUTOLOZE ZONDAG (editie 18, SEPTEMBER 2023)

door Peter Blom

De snelweg die achter onze wijk liep speelde een belangrijke rol in mijn jeugd. Als enige hoogte vlak bij huis was ’s winters het talud de plek om sleetje te rijden, was het viaduct een training voor wielrenners-in-spe en de verbinding met een wereld waar het boerenland begon en ze een andere taal spraken.

Met mijn broertje en vriendjes stepten we het viaduct op om te zwaaien naar de voortsnellende auto’s. Als er iemand met zijn koplampen seinde of vrolijk toeterde hadden we een mooie dag, waarna we met een vaartje roetsjten naar de verkeersdruppel aan het eind van de weg. Dat het zo heette had ik geleerd tijdens de verkeerslessen en ik vond het machtig interessant dat zoiets in de buurt te zien was. Op de vierbaansweg kwam je nooit. Met aan weerskanten een sloot, vangrails en een stroom aan gemotoriseerd vervoer dreigde hier het gevaar. Ook ’s avonds en ‘s nachts hoorde je altijd gezoem. Wel lekker om in te slapen.

Zachte ruisen

Dat zachte ruisen stopte die gedenkwaardige dagen in 1973. We waren jongetjes van tien toen Den Uyl op tv kwam met het fenomeen autoloze zondag. Dat het ook echt autoloos zou zijn moesten mijn vriendje Hans en ik proefondervindelijk vaststellen. Na de kerk zagen we onze kans schoon, we pakten onze steppen, legden een paar planken over de sloot en schoven zo onder de vangrails het asfalt op. Er was geen kip te bekennen. Leuke bijkomstigheid was dat de belijning op de weg nat was en onze banden een verfspoor achterlieten.

Liedje

Het waren het vrijheidsgevoel en de sensatie dat we deel uitmaakten van iets groots, dat we spontaan een liedje componeerden. Al slalommend tussen de middenstrepen zongen we: ‘Auto thuis is niet pluis, pak de fiets is wel iets, of de step is niet gek, want op de step daar zit een bel’ om vervolgens een harde tring te laten horen. Eigenlijk vonden we het een gek riedeltje, in het openbaar hebben we het nooit uitgevoerd en dit is voor de eerste keer dat ik het op schrift stel. Het wijsje popt nog wel eens op als ik fris geschilderde middenstrepen zie. Zingend en zwierend rij ik verder.

Foto PxHere