THEMAKRANT SPORT (editie 22, herfst 2024)

door Albert Kort

Sport was aan mij niet besteed. Sterker nog, ik had er een uitgesproken hekel aan, zeker aan de gymnastieklessen op de middelbare school. Al die gevaarlijke en voor mij bijna onmogelijke toeren aan de rekstokken of op de bok.

En dan heb ik het nog niet over die wekelijkse hardloopoefeningen op blote voeten over het vaak natte grasveld dat naast de school lag. Slechts gehuld in een wit hemdje en kort broekje moesten we onder het toeziend oog van de leraar vaak oneindig veel rondjes lopen. Om van te gruwen!

Sport betekende voor mij spel. Zoals een partijtje voetballen op straat of op het schoolplein na schooltijd. Fietsen naar het strand bij Katseveer om daar te gaan zwemmen of zandkastelen te bouwen. Schommelen in de tuin en hengelen aan het kanaal. Dat vond ik leuk.

Zenuwachtig

En, niet te vergeten, op TV naar voetbalwedstrijden kijken. Wat genoot ik van het Gouden Ajax uit de jaren zeventig dat met legendarische spelers als Cruijff, Krol en Keizer korte metten maakte met gerenommeerde clubs als Inter Milaan en Bayern München. Wat was ik iedere keer zenuwachtig als Ajax het moest opnemen tegen aartsrivaal Feyenoord. Zeker als je de wedstrijd op de radio moest volgen en Theo Koomen de verslaggever was. Die man wist zelfs van de saaiste wedstrijd een waar spektakelstuk te maken. Gelijk bij de aftrap vlogen de zenuwen door je keel!

In die tijd was ik ook een fanatiek verzamelaar van voetbalplaatjes die ik in een album plakte, voorzien van handtekeningen van profvoetballers van clubs als FC Twente en Club Brugge die in de zomer soms naar Zeeland kwamen om daar een oefenwedstrijd te spelen.

Hardlopen

Pas op veel latere leeftijd zou er een einde komen aan mijn passieve sportbeleving. In 1988, onmiddellijk na de geboorte van mijn dochter en nadat ik met roken en te veel drinken was gestopt, stelde mijn broer voor om te gaan hardlopen. Wie had kunnen bedenken dat dit het begin zou worden van een hobby die op den duur uitgroeide tot een ware passie. Liep ik aanvankelijk niet veel meer dan een half uurtje en kwam ik niet veel verder dan een kilometer of zeven, een paar jaar later liep ik in Rotterdam mijn eerste marathon. Er zouden er nog negen volgen. In Zeeland, maar ook in New York, Londen, Berlijn en Tokyo. Het kan in het leven soms vreemd lopen.

foto: Hengelsport langs het kanaal naar het Goese Sas. Met broer Gerard. | foto privéarchief Albert Kort