THEMAKRANT SPORT (editie 22, herfst 2024)

door Jan van Damme

Het waren de uitlopers van de jaren zestig. Op het voetbalveld waren de doelpalen van hout en werden de lijnen getrokken met een kalkmengsel dat in een vat op een kruiwagen werd rondgereden.

Een dorpje als Groede had een verrassend goed gevuld juniorenelftal. Met een wekelijkse training waarvan het rondjes rennen rond het voetbalveld een wezenlijk onderdeel was. Dat geloofde ik wel, voor mezelf zag ik niet zo erg het nut van lopen zonder ergens te komen.

Dus ja. Dan word je keeper. En maak je van Gert Bals je grote held, je lichtend voorbeeld. Voor wie die tijd van eind jaren zestig niet meer zo helder voor de geest staat: Gert Bals was de sluitpost van Ajax. Eerst van PSV, maar de Amsterdammers kaapten hem weg uit Eindhoven. Het waren de jaren dat de Ajacieden aan de vooravond stonden van grote Europese successen. Successen overigens die Bals net niet meer mocht meemaken. Toen er Europa Cups werden gewonnen was hij vervangen door Heinz Stuy. Ook een goede keep, maar dusdanig van formaat dat zijn bijnaam Heinz Kroket verklaarbaar was.

Op de één of andere manier zit een wedstrijd tegen Xerxes/DHC op mijn harde schijf. Ik zag Sport in Beeld bij mijn opa en oma Tol tussen Hoofdplaat en Driewegen. Zij hadden de Grote Oorlog van ’14-’18 nog meegemaakt, hun kijktoestel stond bovenop de koelkast in de woonkeuken: voor hen twee wereldwonderen bij elkaar. Ze zagen liever Snip en Snap dan voetbal. En hadden graag de Vlaamse weerman Armand Pien die voor Zeeuws-Vlaanderen een betrouwbaarder voorspeller was dan het Hollandse KNMI.

Fabuleuze reddingen

Bals dus. Die wedstrijd tegen Xerxes/DHC was hij de held van de dag met enkele fabuleuze safes en hij stopte een – overigens zwak ingeschoten – penalty. Ik heb heel mijn leven gedacht dat het een kampioenswedstrijd van Ajax was. Nu ik deze week een filmpje op YouTube vond, blijkt dat het einde van het seizoen nog niet in zicht was.

Gert Bals was en is voor mij een held. In Voetbal International stond hij full-colour paginagroot. Zijn gele sweater, zwarte broek en kniebeschermers werden de vaste onderdelen van mijn keepersoutfit. Zijn pet heb ik niet gekopieerd. Hoe interessant die ook was, zeker als hij hem snel afzette als hij buiten zijn strafschopgebied een bal wegkopte.

In mijn dromen steeg ik tot de hoogte van Gert Bals die de bal van de voet van iedere tegenstander plukte. De werkelijkheid was anders. Als er net een paar steunpilaren van ons team waren overgestapt naar de A’tjes konden we met dikke cijfers worden ingemaakt. Met tien-nul verliezen op het Sjef van Dongen-sportpark van Aardenburg, dat gebeurde. Dan had de Gert Bals van de Groe niet zijn beste dag. Dat werd me in het door een vader beschikbaar gestelde bestelbusje op de terugweg lichtjes ingepeperd. Ik had veel ballen doorgelaten, geen twijfel. Maar ik hoop van harte dat ik tegen mijn medespelers heb gezegd dat zij er aan de andere kant weinig hadden ingeschoten.

Foto: Willy Walden en Piet Muyselaar tijdens een Revue-optreden. | foto Wikimedia Commons, Bestanddeelnr_924-2962