THEMAKRANT ZEELAND EN ORANJE (editie 20,MAART 2024)

door Rinus Willemsen

Om mao bots mee de deur in ‘uus te vallen. ’t Was ’n vrêselijk wèrme dag in de zeumer van 1960. Me deejen mee an ’n oriëntatierit op de fiets en kwaomen in de buurte van Knokke terechte. In een soortemènt villapark. En dao waoren ze de gazons an ’t besproeien. Midden op de dag.

Dat deejen wudder in Biervliet nôôit nie. Jao, me gaoven de slao, de kôôlen en de blommen wel ’s waoter. Mao dan ’s aoves, ee. Mee de gieter of ’n immer. Mao midden op den dag. En dan nog wel mee ’n slange. Toen me dao mee ons groepje kwaomen aangereejen, kreegen me natuurlijk nog mêêr dust. Even laoter zaoten me op ons knieën bie die sproeier die as ’n fontein spuitende. Om ste beurten even lurken. Joengens, wat was dat lekker. Koel waoter. Noe kunnen we d’r wee tegen. Net toen we naor onze fietsen goengen, riep t’r een vrouwe. Me konnen ze niet verstaon, want ze stoeng ’n ènde vèder op ’t balkon van die schôône villa. Wudder spurtten naor onze fietsen en me vlogen de straote uut. Mee ’t gedacht dat me daor toch wel iets verkèèrds deejen op dat gazon. Mao misschiens ‘ao die vrouwe wel compassie mee ons. En vroeg ze of me wat wouen drienken in de keuken. Limenaode of zô. Wie zal ’t weten?

Jeugdvakantie-weeke

Ik schrief ‘iere over de Jeugdvakantie-weeke op Hedenesse. Me sliepen boven op bunkers. Nie in d’n open lucht, dat nie. Op die bunkers waoren kapjes gebouwd met rôôie dakpannen. Om op de slaopkamer te kommen, klom je buten langs de trap nao boven. Me sliepen in ’t stro. Da kriebelde nog nie al te vee ook. Allemao joengers en meisje, uut ‘êêl Zêêland. Best gezellig. Mee ’n primao leiding. Die gasten kwaomen van de kwêêkschool en lêêrden ons volksdansen en kanoziengen, om maor ’s een paor leutige diengen te noemen. Om ons toch wat vermoeid te krijgen, deejen me ’s aovus altied een nachtwandelieng van dik ’n uure. Jao, dan wil je wel slaopen. Nie direct, wel nao ’n kussengevecht!

Mao ’t schôônste van allemao, dat waoren toch die oriëntatietochten. Die waoren primao voorbereid. ‘k Weet nog dat Jantje van Sluus nao z’n plekke in ’t Belfort wier getaokeld. Mee ’n grôôte kraone? Of mee ’n katrolle? Dat weet ‘k noe nie precies mêêr. Me stoengen daor as ’n ‘êêle groep nao te kieken. Toevallig dao me dao waoren? Eên van onze leiders vertellende in geuren en kleuren het verhaol van Jantje die de Spanjaorden te slim af was. ,,Jao,” besloot tie, ,,die mannen van Sluus die moe je nie onderschatten. Toen nie en noe ook nie.” Dat ‘ôôr ‘k ‘m nog zeggen.

En nog altied as ‘k deur Sluus lôôpen, moen ‘k daoran dienken: ‘oe Jantje naor boven wier getaokeld. Da kunnen d’r daorom me toch nie veel naozeggen, ee?

foto: Rinus Willemsen | foto Margreeth Ernens