Lezer Henk Blom van Schouwen-Duiveland schreef in dialect een artikel over het dragen van streekdrachten, het onderwerp van ons volgende themanummer dat in december verschijnt. 

door Henk Blom

De vrouwe in ikke è ’n vrimde hobby. Vrimd, omdat ons d’r mâ zô noe in dan mee bezig bin. Wulder bin naemelijk lid van de kleêderdrachtvereênehienge De Arke op Schouwen-Duveland.

’t Is ’n gezellihe club in iedrendeên mit wat vô dracht dan ok kan lid ore. M’n aode zaalfs ’n tied lank ’n Portuhese vrouwe as lid in die droeg netuurlijk de dracht uut eur geboortestreek. Ei je van j’n eihe niks dan eit de vereênehienge wè wat vô joe om te draehen. Bie ons bin d’r op dit moment aomè Zeêuwse kostuums. Enkelt die van Goeree bin eihenlijk nie Zeêuws, want die wille nie bie Zeêland ore. Dat kâ je toch nie behriepe, é!

Aalk eiland ao ’n aore dracht. Aׅs aarhest de verschillen tussen de eilanden dudelijk ore dan is dat bie de streekdracht in ’t dialect. Op Walcheren waere de maansen rieker as ier op Schouwen in dat kâ je goed zie. Daer è ze vee meer gouwe stikken vô de vrouwen an de muste in de mannen è groôte zulvere knoapen an de broek. Dat de geschiedenis vee maansen doe boeie bliekt wè as wulder optreeje, bevobbeld op de Burghse Dag of op monementendag. Ze luustere eêl goed naer wat of uut’eleit oort in as m’n zaalf as monement dû de stad loape kâ je zô mâ è dat je ’n stuitje mit vrimde maansen stae te praeten, want ze wille van aoles wete. In netuurlijk mit joe op de foto!

’t Is dat ons dat mâ ’n paer keer op ’n jaer doe, anders konde m’n Máxima evenaere. Mâ die eit’t wè makkelijker as ons, want ’t andoen van de dracht is nie zômâ edae. Ik mot mien vrouwe aoltied aalpe bie ’t opzetten van de Schouwse sluiermuste. Ons è gin kleêdsters, die zâ Máxima meschien wè ebbe. As je ’t eêmae goed wil doe, mot je vier rokken over mekaore draehe. Vroeher was dat best netuurlijk, dan was dikkels mâ eêne kaemer verwaarmd. Mâ noe de zomers aolsmâ eêter ore mot je d’r vee vô over è om zôvee rokken over mekaore an te trekken.

In dat is noe ’t biezondere: de meêste vrouweleden è ‘t vô de istorie over. In wie de Axelse dracht draegt is ’n paer uren bezig om goed vô de dag te kommen, want dan mot ‘r eêl vee mit spaalen gewaarkt ore. Jao, je mot bie ons wè ’n bitje gevoel vô istorie è. Zô mahhe de vrouwen gin lippestift gebruke, want dat deeje ze vroeher ok nie. Wulder zitte wè ’n bitje mit onze brillen in de maehe, want die bin in de zonne meekleurend in m’n wille toch wè wat zie, é. Zeker as je in Zurrikzeê over die ouwe onhelieke steênen loapt, â is dat ok istorie. Dust ’n klein bitje medern spul oort dû de viengers ezie. Jao beste lezers, zô-as ik in ’t behin â zei: ’t is ’n vrimde hobby, mâ ons vinde ’t aolemaele leutig.

foto: Henk Blom met zijn vrouw (links) in gesprek met twee andere leden van De Arke op de Burghse Dag in 1999.