THEMAKRANT FEESTEN EN FESTIJNEN (editie 17, JUNI 2023)

door Peter Verdurmen

Aswoensdag, de dag na carnaval, is voor veel Zeeuws-Vlaamse feestnummers een dag om bij te komen. In Breskens kennen ze ook zo’n ‘even helemaal niks’ dagje. De maandag na de Visserijfeesten nemen velen vrijaf.

Heel begrijpelijk. Na drie avonden stappen tot aan het ochtendgloren moeten veel Bressiaanders de ‘tol’ betalen. Met een koud biertje en zoute haring schijnt dat brakke gevoel te verdwijnen als sneeuw voor de zon. Maar of die bewering klopt?

Met een historie van 70 jaar kun je de Visserijfeesten, in het eerste volle weekend van augustus, gerust betitelen als een fenomeen. Jaren geleden is al eens becijferd dat het uitbundig gevierde volksfeest in Breskens goed is voor honderdduizend bezoekers. Zou best eens kunnen kloppen, bij de haven kun je over de koppen lopen.

Geboortejaar

Hoe anders moet dat zijn geweest in 1953, het geboortejaar van de Visserijfeesten. De oorlog had diepe wonden geslagen. Langzaam maar zeker herrees Breskens uit haar as.

De vissershaven, die bij een bombardement in september ’44 zwaar werd beschadigd, lag als vanouds vol garnalenkotters. De vangsten waren goed. In de oorlogsjaren was de visstand flink toegenomen, de vissers hadden toen immers te maken met beperkingen.

Henk Vermeulen, visser in ruste zoals dat zo mooi heet, weet uit de verhalen hoe de keuze voor een bloemencorso een schot in de roos bleek. Elke buurt bouwde z’n eigen praalwagen. Dat ging gepaard met het nodige geheimzinnige gedoe. De eer van de buurt stond immers op het spel.

Vermeulen: ,,De eerste jaren gebruikten ze echte bloemen, maar dat is best kostbaar. Later werden de roosjes van papier gevouwen. Hele bergen. Gelukkig was er geen gebrek aan helpende handen.”

Klomp

In 1958 mocht hij meedoen in het corso. Henk weet het nog goed. ,,Ik zat in een grote klomp, verkleed als kabouter Piggelmee, samen met mijn buurmeisje, Magda de Baere.” In zijn herinnering stond er een massa volk langs de kant. Na de optocht stroomden de cafés, in sommige stond nog een orgel, vol. Iedereen genoot.

Henk trad in de voetsporen van zijn vissende vader, ‘Duum’ Vermeulen. Hij bleek een natuurtalent. Op de visserijschool won hij als beste leerling een sextant (‘Een kapotte, van het Amerikaanse leger’). Bij de jaarlijkse uitreiking van de wimpels, tijdens de Visserijfeesten, was de Breskens 10 van Vermeulen steevast een kanshebber.

Vijftig jaar lang maakte Henk deel uit van het Visserijcomité dat het volksfeest organiseert. Het lintje dat hij er voor kreeg was welverdiend. Piggelmee had zo’n grote eer nooit kunnen bevroeden.

Foto: Henk Vermeulen (links), verkleed als kabouter Piggelmee, in het bloemencorso van 1958. Naast hem zijn buurmeisje Magda de Baere. De fotograaf is onbekend.