THEMAKRANT FEESTEN EN FESTIJNEN (editie 17, JUNI 2023)

door Albert Kort

,,Eeuwig zonde”. Zo reageren nog steeds veel Goesenaren op het besluit om vanaf 1969 te stoppen met het fruitcorso. Want naar dit jaarlijks terugkerende volksevenement werd altijd weer reikhalzend uitgekeken.

Maanden tevoren werd met de voorbereiding begonnen. Het ontwerpen van de frames, het beplakken van de wagens, het maken van kleding: dit alles kostte nu eenmaal veel tijd. Ik sprak met een aantal mensen die erbij betrokken waren.

Oma van Eekelen en Marrie. | Foto: collectie familie Quinten, Heinkenszand

Marrie Quinten was negen jaar, toen ze als fruitprinsesje het feest meemaakte. In een karretje temidden van de grote praalwagens en rondgetrokken door de straten van Goes kon ze haar geluk niet op. Zelden stond ze zo in de schijnwerpers! Het jurkje dat ze die dag droeg, was door de buurvrouw genaaid. De diadeem en de handschoentjes had ze van een nichtje gekregen. Aan het karretje waren kistjes vastgemaakt, volgeladen met appels en peren die tijdens de rondrit werden uitgedeeld. Het fruit was geleverd door Korstanje, de groenteboer die het gezin iedere week trakteerde op wat fruit en groente en in ruil daarvoor een door Marries moeder gebakken appeltaart kreeg.

Appelmoes

Ze weet nog dat de optocht die in de Goese veilinghal van start ging, zo’n twee uur duurde en duizenden belangstellenden op de been bracht. In haar tijd trok de stoet niet langer door de binnenstad, zoals in de jaren zestig. De praalwagens waren in de loop der tijd namelijk zo groot geworden, dat het onmogelijk was om ze nog langer door de nauwe straten van de Goese binnenstad te manoeuvreren. De appels zouden in de scherpe bochten tot appelmoes worden vermalen.

Leuni de Koeijer kwam via haar tante in aanraking met het fruitcorso. Tante had haar gevraagd om mee te helpen met het maken van de kleding voor de hofdames en fruitfeeën. Een heel karwei, vertelt Leuni. ,,Voor de fruitfee en hofdame moesten verschillende jurken met de nodige versiersels worden gemaakt. De fee kreeg een witte japon, de hofdame een lichtblauwe.”

High van Bison Kit

Mevrouw Kopmels was een van de vele vrouwen die de praalwagens volplakten met appels en peren. ,,Eerst werden ze doormidden gesneden, waarna ze in de schuur met Bison Kit aan de wagens werden geplakt. Emmers boordevol lijm gingen erdoorheen. Na afloop kwamen we altijd een beetje ‘high’ van de walm naar buiten.”

Het fruitcorso in Goes is al lang ter ziele. Vandaag de dag zou het als een gigantische verspilling van voedsel worden gezien. Alhoewel, in Tiel waar het corso nog steeds bestaat, denken ze daar anders over. Daar gaat het fruitcorso met zijn tijd mee. In 2022 deed er voor het eerst een duurzame corsowagen mee die gebouwd was met natuurlijke lijm, waardoor het fruit kon worden hergebruikt. Een ideetje voor Goes?

Foto boven: Praalwagen in de vorm van een Vikingschip tijdens het fruitcorso in 1967. Beeld komt uit de film ‘Van bloesem tot vrucht’. | Foto: Zeeuws Archief, Fotoarchief ZLM, nr 182-1

Ook de kleine fruitfee had een miniatuurwagen in de optocht. | Foto: collectie familie Quinten, Heinkenszand