THEMAKRANT LIEFDE EN VRIENDSCHAP (editie 16, MAART 2023)

door Allie Barth

Hij was zonder meer mijn beste vriend en collega sinds de jaren tachtig. In mijn vorige stukje (Zeeuws Weerzien, najaar 2022) stelde ik hem aan u voor. Ad. Een vriendelijk mens en een goede collega. Je moest alleen altijd oppassen dat je hem niet in zeven sloten tegelijk liet lopen.

Jaren geleden gaf ik hem opdracht foto’s te maken van Völckerdorp, het meest oostelijke dorpje van Zuid-Beveland. Hij mocht twee vrouwelijke collega’s meenemen om niet te verdwalen. Op een mooie zonnige julidag vertrok hij rond half negen en deelde vooraf mee, dat hij tegen half twaalf terug zou zijn. Maar dat verliep heel anders.

Ongerust

Het was al half drie in de middag geweest voordat hij zich op vrolijke wijze terug meldde. Ik was inmiddels zeer ongerust vanwege die zeven sloten. Mobiele telefoons waren er toen nog niet. Hij vertelde dat hij er met beide dames een leuke dag van had gemaakt. Völckerdorp hadden ze niet gevonden.

Ik was boos en verweet hem op duidelijke wijze zich niet aan de afspraken te hebben gehouden. Om een lang verhaal kort te maken, hij beloofde zoiets nooit meer te doen. Het had alles gelukkig geen invloed op de vriendschap.

Janken

Een paar jaar later kreeg kanker hem te pakken. Ik was met hem meegegaan naar het slecht-nieuws-gesprek in het ziekenhuis en samen hebben we in die ziekenhuisgang zitten janken, toen het gesprek met de specialist achter de rug was.

Na zijn zware operatie gold hij als verlost van die ziekte, maar ruim een jaar later was het weer mis en kwam hij na een lange ziekteperiode te overlijden. Op de katholieke begraafplaats van Heinkenzand brachten we hem naar het graf. Ik was een goede vriend kwijt, maar het leven ging verder en bij menigeen raakte hij al gauw in de vergetelheid.

Twee foto’s

Als een soort van relikwie hadden we in het vertrek waar hij werkte zijn bureau met inhoud laten staan tot het moment waarop we uiteindelijk verhuisden naar het nieuwe stadskantoor. Toen we zijn bureau leegmaakten, kwamen daar twee foto’s te voorschijn, die niemand ooit had gezien, ook zijn vrouw niet. Daarop was te zien dat Ad het die dag duidelijk naar zin had met beide vrouwelijke collega’s. Een mooie herinnering was, na zoveel jaar, aan ’t licht gekomen. Met een glimlach borgen we de foto’s op in de verzameling van het archief.

Het resultaat van een bijzondere fotosessie. | foto’s Ad de jong