door Johannes van Liere uit Oost-Souburg

Als kind woonde ik in Heinkenszand, of eigenlijk in ‘het Oudeland’ tussen Heinkenszand en ’s Heerenhoek in. We gingen op de fiets naar school in Clara’s Pad, een School met de Bijbel.

Het gebeurde op mijn negende verjaardag, maar ik moest natuurlijk wel naar school. Ik moest van vader en moeder altijd samen met mijn jongste zus fietsen, die was een jaar jonger dan ik.

De fiets van mijn zus was een doortrapper, en de ketting liep er nog wel eens af. Gelukkig kon ik die er wel weer goed op terugleggen. We reden binnendoor naar huis, langs de molen van Kees Mol, waar toen nog een onverhard pad lag.

Bij de molen viel mijn zus en ze brulde het uit. De ketting lag er weer eens af. Toen ze ophield met brullen zette ik haar fiets op z’n kop en legde ik de ketting er op. Dat gaat niet vanzelf, je moest die ketting goed vasthouden en met je andere hand aan de trapper draaien.

Nou dacht mijn zus even te helpen: zij zou wel draaien. Maar dat wilde ik niet. Tot drie keer toe zei ik: ‘Blijf er af!’. Maar toch doen hè. En geloof het of niet, maar het lukte: de ketting lag er weer op, maar met de wijsvinger en de middelvinger van mijn linkerhand er wel stevig tussen.

Die doortrappers kon je niet terugdraaien, dus die hele ketting moest rond.

We zijn met z’n tweeën brullend naar huis gereden. Overal zat bloed en smeer en kapotte nagelstukken staken naar boven.

Vader en moeder waren niet thuis, want de jongste broer van vader trouwde die dag en dus zaten ze op Schouwen.

Maar mijn oudste zus was wel thuis, en die was al zeventien.

Het brullen met z’n tweeën was al ver over, maar dat begon weer toen mijn oudste zus de wonden schoon ging maken. Smeer is heel moeilijk uit een wond te halen, wist je dat? Dat was ook niet lekker dus we gingen weer in brulconcert, nu met z’n drieën, maar niet driestemmig…

We zijn nu 66 jaar later, maar nog steeds kun je het aan de nagel van mijn middelvinger zien.

Foto boven: Johannes van Liere in Walcherse dracht.

Een doortrapper, ook wel dory, fixed gear of fixie genoemd, is een fiets waarbij het wiel aangedreven wordt zonder tussenliggende vrijloop. Je kunt de trappers dan ook niet terugdraaien. | foto Wikipedia, Wout van Wieringen

Remco van Schellen van Omroep Zeeland had een gesprek met Johannes van Liere over die tijd van toen: