THEMAKRANT MUZIEK (editie 12, APRIL 2022)

door Rinus Willemsen

As ’t ver’aoltje van Paulus de Boskabouter verbie was, most ik altied bots nao bed. Dat was vaste prik. In m’n pyaomao zat ik ielken aovund gespannen te luusteren nao de radio. Alli, nao de distributie. Mee ’n schuin ôôge keek ik nao de klokke. De grôôte wiezder goeng ’s avonds altied vlug.

In de zeumer as me moeder me dan nao bed brocht, kon ’t wel ’s wèrm ziin op zolder. Dan mocht het gaozeraom bluven zitten voo de frissigheid. Mao, tiid was tiid. ,,En kan je niet slaopen, dan bluuf je mao wakker. Mao je rust dan toch uut”, was altied het antwoord. Nêê, ’n uurtje langer opbluven dat was t’r nie bie.

’s Maondags was dat gêên straffe ‘ôôr. Dan speelende de muziek bij Jaop van de Sande. En as ’t wèrm was in ’t repetitielokaol, dan goengen de raomen open. Dan kon je muzikanten ‘ôôren praoten, want den afstand was meschiens vuuftig meter. En as ze dan spelenden, jao, dan zat ik rechtop in bed en sloeg ik de maote mee. Echt waor. Ik kènnende bienao alle deuntjes. Naor ’n ‘alf uurtje was ’t pauze en goeng ik liggen. Mêêstal viel dan ik slaop. Jao, zô goeng da.

’t Leste uurtje

Toen ik laoter naor Terneuzen, nao de Mulo goeng, most ik nog op zaoterdagmorgen nao schoole. Zô maor voor ’n paor uurtjes, want om ‘alf twaolve begon toen al ’t weekend. ’t Leste uurtje was muziek. Noe za je zeggen, moe je daovoor op zaoterdagmorgen ’n dèrtig km fietsen? Kan je dan nie beter zeggen: ,,Vandaoge bin ‘k mao ziek?’’

Bel nêê, dat is nôôit nie in me opgekommen, want dat uurtje meziek, joeng dat was toch zô’n fantastische afsluutieng van de weeke. Roel Peters gaf altied mee veel plezier die muzieklessen. Me zaoten mee vuuventwintig gasten in de klasse. In een oud gebouw mee ‘ôôge lokaolen. En an de ziekant van ’t lokaol stoeng ’n piaono mee ’n draoikrukje d’r voo. En Peters stoeng voor de klasse en lêêrende ons ‘De klokken van Haorlem’ aon. Die zoeng de regels voo en wudder deejen ‘m nao. En dan sproeng tie achter de piaono en joengens toch, wat klonk ta geweldig. En daornao as canoo. Dat was genieten.

’n Goed gevoel

En zô lêêrende die ons ook ‘Es zogen zwei Spieleute im Lande herum’. Ziengen, mee ’n mêêster die op de piaonoo speelt. Schôônder kan je je ’t toch nie voorstellen? En as dan de schoole uutgieng, dan fietsende wudder in ’n kôôie mee ’n goed gevoel de stad uut, deu de Braokman, naor uus. ,,Kiek’’, docht ik dan, ,,Noe kan ’t weekend beginnen.”