door Albert Kort

In de jaren zestig gingen we zowat iedere zondag met de auto naar oma in Bergen op Zoom. Onderweg trakteerde moeder ons vaak op verhalen over haar jeugd die ze in Bergen op Zoom had doorgebracht.

Gezinsfoto opa en oma Siebelink en hun negen kinderen. Tweede van rechts is mijn moeder, 1942

Het kinderrijke gezin had het niet breed en in de crisisjaren kreeg opa geregeld een aalmoes van de katholieke kerk in handen gedrukt. Die gift was te weinig om van te leven, maar te veel om van dood te gaan en of hij enige troost kon putten uit de woorden die uit de mond van de pastoor klonken, namelijk: ,,Gij vindt Uw rijkdom in de omvang van Uw gezin”, is dan ook maar de vraag.

Als vrijgezel had zo’n geestelijke tenslotte makkelijk praten, hij moest iedere dag maar weer zien hoe hij de eindjes aan elkaar kon knopen. Nee, voor hem en oma bleef het ‘Rijke Roomse Leven’ een ‘ver-van-hun-bed-show’.

Gelukkig verging het hun kinderen na de oorlog stukken beter. Na de dood van opa in 1948 slaagden de vijf dochters erin een vent aan de haak te slaan die genoeg verdiende om een gezin te kunnen onderhouden waardoor zij zich voortaan volledig konden richten op hun toekomstige taak als huisvrouw en moeder.

Missionaris Louis Siebelink, mijn oom.

En ook de zoons kwamen goed terecht. Mijn ome Louis was oma’s oogappel. Hij had aan het seminarie gestudeerd en werd in 1952 tot priester gewijd om een paar jaar later als missionaris naar Chili te vertrekken.

Als kind keek ik altijd weer uit naar de bezoekjes die hij eens in de vijf jaar aan ons land bracht. Ademloos luisterde ik dan naar zijn avonturen in dat exotische land. Wat hij daar allemaal beleefde, was voor mij zó veel spannender dan de maandelijkse huisbezoekjes van kapelaan Kemper of de wekelijkse gang naar de kerk in Goes.

Tantje ‘nonnetje’, zuster in het nonnenklooster te Sluiskil, omstreeks 1960.

Hetzelfde gold trouwens voor de vaak smeuïge roddels die we te horen kregen van tante ‘nonnetje’, oma’s zuster die in een nonnenklooster te Sluiskil haar levensdagen sleet.

De rijkelijk gedecoreerde kerken, de talloze processies, de uitbundige viering van de vele christelijke feestdagen waarbij wij als kinderen werden overladen met cadeautjes: dit alles mag dan symbool staan voor het ‘Rijke Roomse Leven’, voor mij waren al die verhalen een minstens even belangrijk onderdeel daarvan.

En wie weet, gold dat ook voor mijn oma. Trots op haar zoon, de missionaris uit Chili, die het zo ver had weten te brengen! Voor haar, een arme weduwe, was dit een rijkdom die niet in geld of goederen was uit te drukken.

Foto boven: Priesterwijding Louis. Oma links zittend, Louis rechts en tussen hen in: oudste kleinkind Jacques. Omringd door Louis’ broers en zussen, vergezeld door hun echtgenoten en echtgenotes, 1952. | foto’s privécollectie Albert Kort

Hl. Maria Magdalenakerk in Goes. Het ‘Rijke Roomse Leven’. | collectie Bitter-Van Opstal

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Albert had in Zeeland Wordt Wakker: