door Ans van Nieuwenhuijze

Elke zomer kwam de kermis naar Brouwershaven en ik keek daar altijd erg naar uit.

De draaimolen en het touwtje trekken waren voor mij geliefde attracties.

Een bijzonder fijne herinnering heb ik aan de schommelbootjes: een hele rij bootjes elk aan lange stangen, waarin je per bootje staand met twee tegelijk kon schommelen. En ik deed dat samen met mijn vader; dat vond ik veel interessanter dan met vriendinnetjes.

Later leerde mijn oudere broer mij schieten. Ik schoot altijd op bloemen die op kalken pijpjes stonden. Als je zo’n pijpje kapot schoot viel de bloem, doorgaans een crêpepapieren roos, en kreeg je die. Zo heb ik wel eens een klein boeketje bij elkaar geschoten. Toen de bloemen werden vervangen door blote dames ben ik daarmee gestopt. Eén keer is het mij gelukt de camera bij het fotoschieten te raken; het bewijs, de foto met een buks in mijn handen heb ik niet meer.

Nadat ik uit de draaimolen was gegroeid, stapte ik over op de botsautootjes of autoscooter, zoals die toen ook wel werd genoemd. Aanvankelijk botste ik tegen zoveel mogelijk andere autootjes aan, maar later vond ik het juist een kunst om botsingen te vermijden.

Op eetgebied bood de kermis ook genoeg. ,,Eten we bruine visjes”, vroeg ik aan mijn ouders toen ik nog niet wist dat dit gerookte paling heet.

Mijn moeder had het goede gebruik ingevoerd, dat we op de laatste dag van de kermis allemaal wat uit de snoepkraam mochten kiezen. En als de kermis dan al was opgebroken en doorgereisd, genoten wij met ons snoepgoed nog even na.

Ik weet niet of het nu nog zo is, maar in Brouwershaven was het de gewoonte dat de kermis ook op zondagmiddag en -avond open was. Wel moest rekening worden gehouden met de middagdiensten van de kerken.

Wij kinderen dachten dat de dominee extra lang preekte, maar ik denk nu dat we het wachten te gauw beu waren.

Foto boven: Ans maakt op de kermis een ritje in de draaimolen.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Ans had in Zeeland Wordt Wakker: