door Ali Pankow

Die datum is cruciaal voor me: 21 juli 1969. De dag waarop ik achttien jaar werd.

Het mooist denkbare geschenk voor mijn verjaardag kreeg ik van de NASA: De eerste mens zette op deze dag zijn voetstappen op de maan. Ik was erbij, want zat samen met mijn vader op die vroege maandagochtend volledig gefascineerd voor de televisie.

Edwin ‘Buzz’ Aldrin.

Net iets te vroeg voor m’n moeder blijkbaar, want zij lag nog lekker op bed. Het zou voor haar al druk genoeg worden met dat feestje ’s avonds voor haar jarige dochter. Maar pa en ik zaten paraat, beiden uiterst bewust van de impact van deze gebeurtenis. Bij tv-presentator Henk Terlingen gierden de emoties door de keel. Aan hem de eer de missie van de Apollo 11  met de astronauten Neil Armstrong, Edwin Aldrin en Michael Collins te verslaan. Terlingens bevlogenheid leverde hem later de bijnaam ‘Apollo Henkie’ op.

Wat kan de herinnering je overigens soms bedriegen. Ik was ervan overtuigd dat 21 juli 1969 op een vrijdag viel, maar – even checken – het blijkt toch echt een maandag te zijn geweest. Feit was ook dat ik die dag wel gewoon moest werken. Ik had een vakantiebaantje bij een buitenzwembad met speelweide, eetcafé en een snoeploket. Het was in veel opzichten een bijzondere zomer: In mei al geslaagd voor het HBS-examen en de nieuwe opleiding in Rotterdam begon pas in september. Tijd dus om voor het eerst zelf wat geld te verdienen. Het was ook de zomer van Woodstock, Turks Fruit en Eddy Mercks die de Tour won. Allemaal dingen die je deden zinderen. Er leek een mooie toekomst in de lucht te hangen.

Astronaut Buzz Aldrin.

En op die 21^e juli 1969 stapte Neil Armstrong dus door het geopende luik naar buiten. Ondanks grijze, vrij schimmige beelden zagen we hem de ladder afdalen. Hij draaide zich nog even om naar de maanlander en zei: ‘I’am going to step off the LEM now’. Toen draaide hij terug, zette zijn linkervoet op het maanoppervlak en sprak om 2.56 UTC op 21 juli 1969 de legendarische woorden: ‘That’s one small step for man, one giant leap for mankind’.

Ik zag het, ik hoorde het, ik was erbij en ik was net achttien jaar geworden. Later op de fiets op weg naar mijn vakantiebaantje heb ik die woorden van Armstrong bijna zingend herhaald.

Foto boven: Neil Armstrong kijkt hoe de Amerikaanse vlag wappert op de maan.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Ali had in Zeeland Wordt Wakker: