door Peter Verdurmen

Wanneer zou ik m’n allereerste singletje gekocht hebben? Ik denk in 1964. Petit Paris was te klein voor een echte platenzaak. Gelukkig had Elektro Van Sorgen in de Koninginnestraat, gespecialiseerd in wit- en bruingoed, een platenhoekje.

Ik wilde per se iets van de Beatles. Daar moest je niet lang over nadenken, toch? Bij de B was de keuze bepaald nog niet reuze: de Fab Four waren nog maar net doorgebroken. Aan de platenbar, met de hoorns tegen je oor geklemd, klonken John, Paul, George en Ringo heel anders. Voller, niet dat blikkerige geluid dat ik kende van de transistor. Leermomentje na een weekje grijs draaien: poets het vinylschijfje regelmatig met een doekje anders gaat ie verschrikkelijk kraken. De Kraker van de Week…
Beatlemania in de polder? Waar, o waar? Gillende meiden? Nooit gezien of gehoord. Ja, gillende keukenmeiden, op oudjaar. Kauwgum knauwen voor Beatles-plaatjes, veel Beatlemania’er werd het niet. En natuurlijk de Beatlepony.

Met jaloerse blik keken we naar de swinging cities waar het allemaal gebeurde, Londen, Amsterdam. Op B- Day, 6 juni 1964, speelden de Beatles twee keer in de veilinghal in Blokker (het eerste concert was niet eens uitverkocht, dat snap je toch niet), daarvoor maakte de band met een reservedrummer Jimmie Nicol – Ringo zat ziek thuis – een rondvaart door de Amsterdamse grachten. Op YouTube staan de zwart-wit beelden. Teenagers doken spontaan de plomp in om hun helden aan te raken. Ik ken de verhalen uit eerste hand. M’n lief, Sonja, rende van bruggetje naar bruggetje. Maar ja, die groeide op in hartje Amsterdam.

You Can’t Always Get What You Want. Het is maar een klein stapje naar de Stones.

Foto: Singles van The Beatles, ze gingen in de sixties als warme broodjes over de toonbank.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Peter had in Zeeland Wordt Wakker:

Als extraatje deze week de podcast van Remco van Schellen in de serie Zeeuwen en de ether, waarin Peter Verdurmen vertelt over zijn passie voor muziek en radio.