door Ans van Nieuwenhuijze

Het was begin jaren zestig tijdens een werkweek in vormingscentrum Hedenesse, Cadzand, met als thema discriminatie. De protestmarsen onder leiding van Martin Luther King in de Verenigde Staten waren in volle gang en stonden erg in de belangstelling in binnen- en buitenland.

Om in Cadzand te komen, vertrokken we vanaf de ulo in Zierikzee naar De val om daar in te schepen voor de overtocht naar Kats, wat aardig wat fietskilometers scheelde. En daarna kwam ook nog Vlissingen-Breskens.

Wat opviel was dat de kinderen die in Zierikzee woonden, het fietstempo van de kinderen uit de dorpen niet of nauwelijks konden bijhouden. Daarom ook werden onderweg verschillende rustpauzes ingelast, onder andere bij De Roode Leeuw in Nieuw- en Sint Joosland.

Tijdens de week kregen we films en inleidingen en hielden we discussies over discriminatie en welke gevolgen dat fenomeen allemaal kan hebben.

Ter ontspanning kregen we een dagje Brugge aangeboden. Dat ging met de bus.

Bij aankomst begonnen we met een bezoekje aan café Vlissinghe, waar we wat te drinken kregen om daarna de stad in te gaan. Op een afgesproken tijd zouden we dan weer bij het café terugkomen.

Dat laatste viel niet mee, want mijn groepje was verdwaald.

We klampten diverse voorbijgangers aan met de vraag hoe bij café Vlissinghe te komen.

‘Awel, dat is ver van hier’, antwoordde een aardige meneer, die dacht dat we terug naar onze Scheldestad wilden, maar hij kon ons de weg niet wijzen. Uiteindelijk zijn we er gekomen en ook nog op tijd.

Daarna stond cultuur op het programma met bezoeken aan onder meer de basiliek van het Heilig Bloed, het Minnewater en het Begijnhof en aan het Groeningemuseum en het Gruuthuusemuseum.

Vanuit dat laatste museum verliet ik de groep om even in de tuin wat rond te lopen. Op de een of andere manier lukte het me ook daar te verdwalen, want ik kon de ingang niet meer vinden. Nu was er niemand om iets te vragen en ik raakte lichtelijk in paniek.

Hoe ik toch weer bij de groep kwam, weet ik niet meer. Wel dat ik erg opgelucht was mijn klasgenoten weer te zien.

Foto: Een dagje Brugge met mijn klasgenoten. Ik ben de vierde van links.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Ans had in Zeeland Wordt Wakker: