door Frans van de Velde

Als scholier kwam ik nauwelijks ongeschonden de winter door. Kou en weinig daglicht leverden me minstens een week van ziekzijn op. Dan sliep ik ongemeen veel, las of herlas een boek en een klasgenoot zorgde ervoor dat ik ook nog wat aan mijn huiswerk deed.

Zo ook in februari of maart 1967. Ik was 14, mijn transistorradiootje stond op Veronica (‘192, een goed idee: luister mee naar Veronica’) en ik werd verrast door de elpee Winter Harvest van de Golden Earrings (de s is later geschrapt). Die plaat was in december 1966 in 4 dagen tijd opgenomen op een 4-sporen recorder. Er stonden 14 nummers op, het kortste net geen 2, het langste nummer net geen 4 minuten. Het werd mijn mooiste week ziekzijn ooit! Ik schreef elke titel die ik hoorde zo goed en zo kwaad op en besloot te gaan sparen om de plaat te kopen. Ik had alleen maar singeltjes en Winter Harvest werd mijn eerste LP, gekocht bij Meerman.

‘In my house’ werd het meest gedraaide nummer, maar ‘Impeccable girl’ was mijn favoriet. Ik denk dat ik nog alle nummers zou herkennen, maar de plaat heb ik niet meer. Grijsgedraaid op een matig platenspelertje en bovendien: mono opgenomen. Nu door de ziekte ALS bij oprichter George Kooymans de groep is opgehouden te bestaan besef ik dat ik 55 van de 60 Earringjaren bij me draag.

De wereldwijde superhit ‘Radar Love’ sloot hun eerste succesperiode af om na een jaar of 10 te worden opgevolgd door een stroom uitstekende, meeslepende nummers. Ze hadden de beste ritmesectie van alle rockbands en Kooymans was een geweldige componist. Verrassend fijn was een akoestisch concert op een bedrijfstakfeest in december 2003. Uiterst relaxed speelden de mannen al hun grote hits en brachten de kleine zaal in vervoering met een uitgesponnen versie van ‘When the Lady smiles’.

Mijn trots op de Earring werd vanaf 1995 gedeeld met onze eigen Vlissingse band Bløf. De beleving van hun muziek was beter, simpelweg omdat je ze overal kon zien optreden. ‘Aan de kust’ werd dankzij een puike live-uitvoering na ‘Liefs uit Londen’ in 1998 hun tweede hit. Dat de teksten van Peter Slager niet zo begrijpelijk waren deerde me niet. Ze waren wel poëtisch en de muzikaliteit van Bløf spreekt me nog steeds erg aan, mede door de uitstraling van zanger en frontman Paskal Jacobsen. Jarenlang vulde de radio zaterdagmorgen even na negenen onze huiskamer met het nummer ‘Zaterdag’ als opener van het Radio 2-programma Cappuccino, in 2013 speciaal hiervoor herschreven. Ronduit indrukwekkend is hun wereldse project Umoja uit 2006 dat beschouwd kan worden als een monument in de Nederlandstalige muziekgeschiedenis.

Hoe heerlijk kan muziek toch zijn, zelfs als je ziek bent.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Frans had in Zeeland Wordt Wakker: