door Remco van Schellen

Piet Corbijn (67) uit ’s Gravenpolder haalt herinneringen op aan de tijd dat hij opgroeide in Vrouwenpolder. Daar had zijn vader een winkel in conserven en groenten. Al jong moest Piet thuis de handen uit de mouwen steken.

,,Op de foto ben ik een jaar of zeven, en ik had net mijn eerste fiets gekregen. Daar was ik blij mee, maar het was ook bittere noodzaak. Als mijn vader was gaan venten, dan moest ik spullen achterna brengen. Daarom kreeg ik een brede bagagedrager op de fiets.

Mijn vader had eerst een klein winkeltje op de Vrouwenpolderseweg in Vrouwenpolder, met conserven en groenten. Later is het een supermarkt geworden.

Mijn vader ging naar de klanten toe. Soms moest hij nog naar de veiling en had daardoor niet alles wat klanten wilden. Die bracht ik dan later die dag op mijn fiets, zoals een kist aardappelen of andere groenten. Dan kreeg ik wel eens een fooi van die mensen. Het toerisme was toen in opkomst in Vrouwenpolder.

Vanaf mijn achtste werkte ik mee, en ik ben dan ook in de supermarkt opgegroeid. Daar leer je goed hoe je met mensen moet omgaan, en dat je altijd correct moet blijven en kwaliteit moet leveren. Dat was belangrijk voor mijn vader.

Het was niet altijd leuk om als kind mee te moeten helpen. Tijd om te spelen was er niet. Maar ja, het hoort bij de tijd van toen.

Met mijn fiets verdiende ik ook geld, want ’s avonds ging ik vaak naar de frietkraam van Polderman. Mensen konden dan een rondje op mijn fiets rijden, als ze een dubbeltje betaalden. Dan kon ik weer een zakje friet kopen.

Ik was toen al een klein ondernemertje. Dat krijg je als je in een winkel opgroeit.”