door Mieke van der Jagt

Met cadeautjes waren ze vroeger spaarzaam: iets duurzaams met je verjaardag, een kleinigheidje met Sinterklaas.

Een uitzondering was de bedelketting. Die kwam uit de portemonnee van mijn oma zodra de eerste melktand er uit was. Mijn zus had er al eentje met een hoop bedeltjes en ik kon niet wachten. Mijn eerste melktand heb ik er bijna uit gewrikt zodra die een klein beetje los zat.

Met dat onooglijke tandje gingen we naar de juwelier, die het in zilver zou zetten. Meteen werd ook de ketting aangeschaft: van die ronde schakeltjes, het type jasseron. De ketting bleef bij de juwelier. Die kon er dan het tandbedeltje meteen aan vast solderen zodra het klaar was.

Weer wachten dus, maar dan had je ook wat! De rest van je leven kon je bedeltjes sparen. Ik was dat in elk geval vast van plan. Vroeg er iemand wat je voor je verjaardag wilde dan was het antwoord altijd ‘een bedeltje’. Ze kostten tussen twee en vijf gulden en soms kreeg je geld om er zelf eentje uit te zoeken. Bij dezelfde juwelier stond je dan ik weet niet hoe lang te twijfelen welke je zou nemen. De juwelier vond ze allemaal erg prachtig, die hielp niet erg.

Zo heb ik wel de principes van de middenstand leren kennen, want als ik eens een met een gekregen bedeltje kwam om vast te solderen, werd er niets van gezegd. Zelfs niet toen ik van een tante een zilveren weerhuisje had gekregen, helemaal uit Zwitserland. Nog steeds het pronkstuk van mijn ketting.

Waar ik ook heel blij mee was, was het sleuteltje van Open het Dorp. Het toeval wilde dat ik een groot deel van de uitzending met Mies Bouman had gezien. Ik was ziek en koortsig die dag en ik denk dat mijn ouders zelf niets wilden missen van de uitzending zodat ik beneden mocht zitten in een huiskamer volgepakt met buren en kennissen. Lang niet iedereen had toen televisie.

Ik weet nog precies van wie ik welk bedeltje gekregen heb; op één na is niemand meer in leven. Ik draag hem niet meer, maar ik poets hem wel regelmatig. Zo komen al die herinneringen aan al de mensen weer levendig terug.

Foto boven: Naast mij (let op mijn bedelketting) op de slee zit Willie Ambachtsheer en erachter haar zus Adrie. Achter mij staat mijn zus Marian.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Mieke had in ‘Zeeland wordt wakker’: