Corrie de Keuning (82) uit Nieuw- en Sint Joosland vertelt over de wijkzuster die bij hen aan huis kwam in Nieuw- en Sint Joosland om haar broer, die 16 jaar ouder was, te verplegen.

Wij hebben heel veel met de wijkzuster te maken gehad. Mijn broer Abraham lag thuis 11 jaar ziek met TBC. Hij had open wonden door ‘fistels’, dat waren ‘beenvreters’. De wijkzuster kwam twee keer per dag deze wonden verzorgen. Zij was maar alleen voor het hele dorp, dus dag en nacht beschikbaar.

Nu heb ik het dus over de jaren vijftig tot ongeveer ’65. Dan moest ze soms, ver in de polder op een boerderij, ’s avonds laat (ook in de winter), nog een patiënt gaan verzorgen. Op de fiets of de Solex. Waar nu een heel team voor staat, stond zij er dag en nacht alleen voor.

In de vakantie kwam er dan een invalster, soms helemaal uit Zuid-Holland, die al gepensioneerd was.

De wijkzuster die het langst bij ons kwam heette zuster Hetta Arntzenius en had een hart van goud, niets was haar te veel.

Dikwijls waren de wijkzusters ook nog leidster van de meisjesvereniging, die toen nog bestond. Ze moesten zelf een kamer huren of een huisje om in te wonen, een wijkgebouw was er toen nog niet. Later, toen dat er wel kwam, konden ze daar in wonen.

Ze waren niet allen zo liefdevol als zuster Arntzenius waar ik het nu over had! Zuster Arntzenius had het vrij arm omdat ze de studie van haar broer betaalde. Die studeerde voor dominee. Daarom woonde de zuster in een klein afgekeurd huisje.

Jaren later, toen ze zelf in een verpleeghuis in Gelderland zat, heb ik haar via haar broer teruggevonden en kunnen bedanken met een bloemetje voor de liefdevolle zorg in ons gezin voor de zieke.

Foto: Aan de Ring in Kerkwerve staat in de tuin van de vroegere pastorie een kunstwerk ter herinnering aan zuster C.P. (Cornelia) van Zijp-Bijlo. (Dreischor 1895-Zierikzee 1967). Cornelia werkte van 1929 tot 1959 als wijkzuster in het dorp en de wijde omgeving en verleende bijstand en zorg bij geboortes, ziekte en dood. Ze is afgebeeld op een motorfiets, het vervoermiddel waarmee zij zich jarenlang  verplaatste. Het beeld van Cornelia staat symbool voor haar vele collega’s. foto Willem Staat