Bart van der Meide (1947), geboren en getogen in Terneuzen, denkt met een glimlach terug aan de Flipjes, die hij spaarde.

In de jaren vijftig en zestig zaten op de jampotten van de Betuwe uit Tiel punten. Die heetten Flipjes en hadden een waarde van een ½ of een hele punt. De ½ punten zaten op de huishoudjam (voor de gewone man, volgens mijn vader) en de hele punten zaten op extra en edeljam. Wij aten dus de huishoudjam.

Acht punten gaf recht op één Flipjes-boekje. Dat was een klein boekje waar ongeveer 8 stripverhaaltjes in stonden over Flipje van Tiel, Jasper Aap, Bertje Big, Moeder Schaap en alle andere figuren. Het waren mooie boekjes met onder ieder plaatje een verhaaltje van 4 regels. Ik denk dat er wel zo’n 50 boekjes zijn verschenen.

Van Overbeeke

Dat betekende dus in ons gezin dat er 16 potten jam moesten worden gegeten voor 1 boekje. Maar daar had mijn vader iets op verzonnen. Wij waren klant bij kruidenier Van Overbeeke aan de Axelsestraat 2 in Terneuzen. Mijn vader had afgesproken met van Overbeeke dat ik eens per maand Flipjes mocht komen uitsnijden van de etiketten van de ingeleverde lege potten. Niet iedereen sneed die Flipjes eraf, dus er waren diverse lege potten waar ze nog op zaten.

Ik zat daar dus in een donker hoekje waar de emballage stond. Er was maar één raam en daar hingen de spinnenwebben voor. Na zo’n half uur had ik alle potten gehad en had ik soms wel eens 50 punten, dus ruim 6 boekjes. Eens in de drie maanden stuurde mijn vader die Flipjes op naar Tiel en dan kregen we soms wel 15 boekjes.

Verjaardagsfeestjes

Maar wat moesten wij met al die boekjes doen? Als ik of mijn broer Peter of misschien ook wel mijn zus Joke naar een verjaardagsfeestje ging, pakte mijn moeder twee boekjes in cadeaupapier in. De eerste keer vonden onze vriendjes een paar boekjes leuk. Maar daar ik zo’n zes vriendjes had, wist na een jaar iedereen wat ze van mij kregen. Raad eens! Natuurlijk twee Flipjes. Dat ging enkele jaren zo door. Wij werden, denk ik, Flipje 1 en Flipje 2 van de Narcisstraat genoemd. In die jaren was het geen vetpot, maar een ander cadeautje zou wel mooi geweest zijn. Toch wel gelachen achteraf om die boekjes en ik maar snijden en wij maar jam eten!