door Willem Staat

Dertig jaar geleden riep gedeputeerde Jan de Voogd uit dat Zeeland vol was. Het gebeurde toen de provincie in het derde weekeinde van juli heel druk bezocht werd door toeristen.

Die uitspraak werd de man in 1990 niet algemeen in dank afgenomen, zeker niet door mensen die hun brood verdienen aan al die belangstelling.

De kerk van Zuiddorpe

Kort daarop fietste ik met mijn vrouw Trudy vanuit Hengstdijk over de Langeweg in noordelijke richting. Het was een mooie zomerse dag. Al peddelend konden we van ver al de kerktoren ontwaren  van de Snis, oftewel Ossenisse. ‘Lekker vol hè’, riep ik tegen Trudy, die  een eindje voor me uit fietste. ‘Wat zeg je?”, antwoordde ze. En ik herhaalde mijn boodschap.

In werkelijkheid was er behalve wij tweetjes geen mens te zien. Het vakantiepatroon was toen al aan het veranderen. Bos raakte uit en  water raakte in. En hoeveel mensen houden er van polders? Wij wel! We genoten van het uitzicht over de vrucht dragendeakkers. We laafden ons aan de kronkeldijken en kreken die gul liggen uitgestrooid over Zeeuws Vlaanderen.

Afgelopen zomer vierden we onze zoveelste vakantie ‘aan de overkant’. Dit keer in Westdorpe, in de Kanaalzone. We verbleven aan de Graaf Jansdijk, de schilderachtige voormalige zeewering waarlangs de bebouwing van Westdorpe zich over bijna vijf kilometer uitstrekt. We verbaasden ons over de uitzichten langs de Zeedijk. Aan de ene kant schepen en industrie en aan gene zijde kassen en vogelrijke waters. In het dorp liggen ook nog een schitterende 18^e eeuwse voormalige zeesluis en een fort tegen elkaar aan.

We fietsten over de uitgestorven Fortdijk onder Axel langs prachtig opgeknapte schansen te midden van overweldigend natuurschoon. En op een zonovergoten morgen koersten we naar Zuiddorpe. Bij het beroemde café ’t Gemeentehuis stonden de tafeltjes op corona-afstand van elkaar. Het terras besloeg een flink deel van het lommerrijke dorpsplein. De koffie was puik en de taart bevatte alleen maar prettig stemmende ingrediënten. Op tien meter afstand zat nog een paar op leeftijd. Verder niemand te zien. Paradijselijk stil was het ook tijdens de rit die we daarna maakten via dubbeldorpje Overslag.

De beminnelijke Jan de Voogd overleed in 2015 op 90-jarige leeftijd. Zijn woorden van toen klinken nog steeds na, want Zeeland was dit jaar misschien wel voller dan ooit.  Overal waar water is wriemelden wandelaars, wielrenners en recreatieve fietsers als mieren door elkaar heen.

Daarachter was het nog net zo stil als toen.

Foto boven: Zuiddorpe, het terras van het café op het lommerrijke dorpsplein.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Willem had in ‘Zeeland wordt wakker’: