door Ali Pankow

,,Een aalmoes, een aalmoes. In naam van de heilige Sint Lieven, een aalmoes! God zal u belonen in het hiernamaals.’’

Met die smeekbede mocht ik mij als blinde bedelares manifesteren in het historisch theaterstuk ‘Het Oproer van Zierikzee’.

De uitdaging lag niet in dat kleine stukje tekst, maar in het spel om als blinde vrouw, begeleid door haar bedelkind, geloofwaardig over te komen. Het blijft een van de leukste ervaringen in mijn inmiddels jarenlange betrokkenheid bij het Zeeuws amateurtoneel.

Het theaterstuk met spel, zang en muziek, is gebaseerd op het werkelijke ‘Oproer van Zierikzee’ van 1472, waarbij de bevolking in opstand kwam tegen de steeds hogere belastingen die hertog Karel van Bourgondië oplegde. De opvoeringsreeks in november 1996 was een cadeau aan de inwoners als afscheid van de zelfstandige gemeente Zierikzee. Per 1 januari 1997 zou de herindeling een feit zijn en werd het gemeente Schouwen-Duiveland.

Het succes van de voorstellingsreeks in het toenmalige theater Mondragon zinderde krachtig door met als resultaat het besluit in 1998 een openluchtvoorstelling van ‘Het Oproer…’ te brengen. In de open lucht spelen de weergoden een belangrijke rol. Zij domineerden de première. Zou die al of niet kunnen doorgaan? Met onweer in de lucht was er extra risico voor de licht- en geluidstechniek. De spanning binnen de spelersgroep was tastbaar toen besloten werd de aanvang van de première in elk geval een half uur uit te stellen. We wilden zo graag spelen dat er zelfs tranen van blijdschap rolden toen het sein ‘We gaan het doen!’ werd gegeven.

Als blinde bedelares legde ik een starre, starende, nietszeggende blik in m’n ogen, die iets naar rechtsboven gericht stonden. Kleumend met mijn bedelkind bij de vuurkorf in een scène op het speelvlak kon ik op die manier net constateren dat het weer lekker opklaarde en er zelfs wat blauw aan de zomeravondlucht verscheen. De buien leken voorbij en het spel verliep lekker. Wat een verbijsterende gewaarwording dus toen ik plotseling een kletterende regenbui hoorde losbarsten. Waarom ik zelf niet nat werd, besefte ik pas veel later. Eén van de paarden in de speelscène vlak achter mij ledigde krachtig zijn blaas op de oude stadskeien. Als blinde vrouw  kon ik natuurlijk niet omkijken. Dat zou ongeloofwaardig geweest zijn.

Foto boven: 1996: Scène uit de eerste opvoering van ‘Het Oproer van Zierikzee’. Op de voorgrond de blinde bedelares met haar bedelkind (Karolien Roon)

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Ali had in ‘Zeeland wordt wakker’:

1998: Scène uit de eerste openlucht-opvoering van ‘Het Oproer van Zierikzee’.