door Albert Kort

Zeven jaar oud was ik, toen ik in 1963 mijn heilige communie deed. Voor rooms-katholieken was dat een belangrijke gebeurtenis, want het betekende dat je werd opgenomen in de kerk.

De nonnetjes van de katholieke Mariusschool in Goes bereidden mij en mijn veertig klasgenootjes er dan ook uitgebreid op voor en onze ouders kregen te horen dat we voor die gelegenheid ‘gepaste’ kleding moesten dragen.

Het communieprentje.

Wat was ik nerveus! Stel je voor, dat ik de uit het hoofd geleerde gebedjes was vergeten! Of wat zou er kunnen gebeuren wanneer je, knielend op de bank voorin de kerk, je mond vergat te openen wanneer de pastoor voor je stond om de hostie op je tong te leggen? Kwam ik dan niet meer in de hemel? Zou Jezus in zo’n geval geen medelijden hebben met een jongen die iedere avond voordat hij in zijn bedje stapte, trouw zijn gebedjes prevelde?

Gelukkig stelde mijn moeder me gerust. Zo’n vaart zou het allemaal niet lopen. Volgens haar keek Jezus vooral naar je karakter.

Van de plechtigheid in de kerk is me merkwaardig genoeg niet veel bijgebleven. Wel van het feestje na afloop thuis, waar familie en vriendjes werden uitgenodigd en waar ik overladen werd met cadeautjes. Apetrots was ik met de communieprentjes waarop mijn naam, voorzien van een stichtelijke tekst, was gedrukt.

Er was zelfs een fotograaf aanwezig, die van mij en mijn broer een foto maakte. Een kleurenfoto nog wel, want naar kosten werd niet gekeken.

Vele jaren later kwam ik erachter dat er wel het een en ander viel af te dingen op dit “Rijke Roomsche Leven”. Tijdens mijn studie aan de toen nog gereformeerde Vrije Universiteit kreeg ik zelfs te horen dat het roomse geloof slechts een “paapse superstitie” was. Een godsdienst voor simpele zielen die aan beeldenverering deden en ieder woord van meneer pastoor voor zoete koek slikten. En dat roomsen geloofden met de biecht hun zonden te kunnen afkopen, was in de ogen van protestanten helemaal te gek voor woorden.

Maar wat schiet ik op met die wijsheid achteraf? Mijn naïviteit van toen heeft er in elk geval voor gezorgd dat ik met plezier terugkijk op mijn jeugd. Ik vraag me af of dit ook geldt voor alle gereformeerde jongeren die zijn opgevoed in de ‘vreze Gods’.

Foto boven: Na afloop van de communie werd thuis een kleurenfoto gemaakt. Ik sta rechts.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Albert had in ‘Zeeland wordt wakker’:

Op school kreeg ik een kleurenplaat van de communie. Persoonlijk ondertekend door pastoor Holtkamp.