door Margreeth Ernens-Abrahamse

De Tussenclub was begin jaren zeventig populair bij de Gereformeerde jeugd van Terneuzen. Als pubers van 15 en 16 jaar kwamen we op vrijdagavond bij elkaar in Pro Rege, het verenigingsgebouw van de kerk.

Ochtendgymnastiek

We hadden een eigen ‘honk’, helemaal bovenin het gebouw, dat op een hippe manier was aangekleed met visnetten, luie stoelen en speciale verlichting.

Eind april gingen we op kampweekend. Met de fiets vertrokken we naar scoutingcentrum ’t Jagertje in Hulst, waar we zaterdag, zaterdagnacht (!) en zondag verbleven. We maakten de omgeving onveilig per fiets en ’s avonds was er na het eten een groot kampvuur. Daar zongen we liedjes en Ad en Jan, onze begeleiders, vertelden een spannend verhaal.

De zondag werd begonnen met ochtendgymnastiek, wat vooral gepaard ging met gekke bekken trekken en rare houdingen aannemen. De rest van de dag werd besteed aan het oefenen voor onze musical. Die moesten we opvoeren tijdens de Grote Avond voor onze ouders, de afsluiting van het clubseizoen, waar alle clubs aan meededen.

Oefenen voor onze musical.

Dat jaar hadden we zelf iets in elkaar gezet: ‘De verboden verloving’, zo staat er in mijn fotoalbum. Hoe het verhaal precies ging weet ik niet meer, maar het was allemaal heel romantisch vonden we. En we zongen dan ook uit volle borst onze zelfgeschreven liedjes.

Tijdens de Grote Avond kregen we een daverend applaus. Dat was vermoedelijk niet alleen vanwege onze acteer- en zangkunsten: onze diverse uitmonsteringen werkten blijkbaar nogal op de lachspieren. Wim en ik speelden de ouders in het stuk en toen we opkwamen, kwam het publiek niet meer bij. We zijn dan ook pontificaal op de foto gezet: Wim in het pak van zijn vader en ik in de jas en met het hoedje van mijn moeder.

We hadden veel plezier met elkaar op de Tussenclub en zochten elkaar ook op de zondagen op. Het leuke van de Tussenclub was dat we elkaar allemaal heel goed kenden, een hechte vriendenclub dus. We hadden samen de lagere school doorlopen en zoals dat gaat, gingen we naar verschillende vervolgscholen. De Tussenclub gaf ons de gelegenheid samen verder op te groeien, we verloren elkaar niet direct uit het oog. Met één van hen, Jan, ben ik nog steeds bevriend.

Foto boven: Wim en ik speelden de ouders in de musical.

Beluister het gesprek dat Remco van Schellen van Omroep Zeeland met Margreeth had in ‘Zeeland wordt wakker’: